• Groene Kalebas bord 1920x420
    Klassiekers

    2006: Kool en Kalebas

    In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was het roemruchte Amsterdamse etablissement ‘De Groene Kalebas’ het trefpunt van jonge bohémiens die zich er lieten vollopen met drank, jazzmuziek en kunstkletspraat. Het café was gevestigd in een sousterrain in de Tweede Weteringdwarsstraat. Jazzmusici als pianist Louis van Dijk en saxofonist Henk van Es traden er op. Ook zanger Boudewijn de Groot meldt dat hij er dikwijls naartoe ging. Het was naar Parijs voorbeeld verder een verzamelplaats voor alles dat zich schrijver, schilder, dichter, pleiner, existentialist of beatnik noemde. Onder het genot van een blowtje reikten de aspiraties tot in de hemel. Kat in de zak Dat waren de…

  • verf
    Klassiekers

    2006: De aap komt niet uit de verf

    De aap had een vreselijke blunder begaan. Op de elfde verdieping had hij de reling van van het balkon staan schilderen. Op een ongelukkig moment had hij kennelijk de kwast een beetje te diep ingedoopt. De wind wervelde rond de torenflat en voerde de verf in honderden spetters mee. Maar de aap had het niet gemerkt. Diep beneden hem was de parkeerplaats. Tientallen witte verfspikkels regenden op de heilige koeien. De mijne is van nature rood en leek daardoor op een vliegenzwam op wielen. Een spoor van spetters leidde terug tot onder het balkon waar de aap had staan schilderen. Op z’n hoede Een zwarte Afrikaanse jongen liep buiten zware…

  • Ongebluste kalk
    Klassiekers

    2006: Ongebluste kalk

    Wij jongens waren ontdekkingsreizigers in de zandwoestijn die ze tuinstad noemden. Elke schooldag in 1959 schuimden we langs de Jan Tooropstraat, op weg naar de christelijke lagere school aan de Karel Klinkenbergstraat. Om ons daar met zekere regelmaat te laten trakteren op een oorvijg van juffrouw Van V., bijgenaamd de venijnige. In die tijd lieten de tien geboden blijkbaar nog alle ruimte voor de pedagogische tik. Het houten noodgebouw van de Prinses Julianaschool in Overtoomse Veld stond als een afgelegen missiepost in de wildernis. De tocht erheen duurde minstens een halfuur. Want onderweg hadden wij werk te doen, zoals het beklimmen van stapels bouwrijpe bakstenen, kozijnen, rioolbuizen, het klauteren in…

  • Geert Wilders en vrouw
    Klassiekers

    2006: Wilders spreekt de kiezer aan

    Beste meneer Wilders, Geweldig, dat nieuwe verkiezingsprogramma  van u! Eindelijk iemand die dat linkse tuig van CDA, VVD en PvdA eens een poepie laat ruiken! En wát voor poepie! Het moet nou maar eens afgelopen zijn met die terreur uit Den Haag. U durft tenminste te zeggen waar het op staat. Nederland moet weer fatsoenlijk worden! Ook mijn vrouw is het daar helemaal mee eens. Al vindt zij het laten ruiken van poepies nog niet echt fatsoenlijk. Maar dat zijn kinderziekten zullen we maar zeggen. Uw Partij voor de Vrijheid wordt vast en zeker populair bij een heleboel mensen. Mijn enige bezwaar is dat u de taal van uw kiezers nog niet echt goed…

  • boter
    Klassiekers

    2006: De boterkwestie

    Ik stond mijn brood te smeren, toen mijn brein spontaan dacht: “Het is allemaal botertje tot de boom!”Dit eigenzinnig initiatief van de hersencellen overviel mij enigszins. Het is een oude uitdrukking, nog steeds in trek bij bejaarde moeders en grootmoeders. Maar wat betekende hij ook alweer? Best kans dat de opeenvolgende generaties elkaars stomweg hebben nagepraat en in de loop der tijd geen notie meer hadden van wat ze nu eigenlijk uitkraamden. Je staat argeloos bij de bushalte en een wildvreemde merkt op: “Het is allemaal botertje tot de boom!”Dan wil je uiteraard niet dom overkomen.“Huh? Ja, wat u zegt! Mijn idee! Zó is dat!” In het café ‘s Avonds…

Previous Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this