De banden met Israël

De banden met Israël – Laat ik het maar meteen opbiechten: ik heb een band met Israël. Niet het soort band dat Geert Wilders heeft met dat land, maar een aangetrouwde familieband. Bij mijn weten heeft Geert daar geen familie, alleen ultrarechtse foute vrienden.
Er zijn dus voor mij twee verschijningsvormen van Israël: een land waar mijn familie woont en een land met een regering van oorlogsmisdadigers. Gelukkig heb ik die laatsten niet in mijn familie.
Door de criminele regering onder Netanyahu heb ik het zo langzamerhand wel gehad met de staat Israël. Het brengt mijn gevoel voor Israël in een onwenselijke spagaat. En zo zullen wel meer mensen dat ervaren.

Gehaat

Het land is er in geslaagd zich in een heel groot deel van de wereld gehaat te maken. Het is er bovendien in geslaagd de vreselijke gebeurtenissen van 7 oktober 2023 en de oorlogsmisdaden van Hamas volledig te laten overwoekeren door het eigen genocidaal geweld dat op de burgers van Gaza wordt losgelaten.
Ik houd voortdurend voor ogen dat dit geweld wordt gepleegd door de ultrarechtse regering, niet door de bevolking. Heel veel mensen in Israël keuren dit extreme geweld af en demonstreren ertegen, ook in Nederland, te meer omdat het regeringsbeleid ook belet dat de resterende gijzelaars vrijkomen. Ook Joden in Nederland hebben te lijden onder de gevolgen van deze oorlog. Altijd moeten ze verantwoording afleggen voor de daden van de staat Israël. Ze kunnen zich bijkans nergens meer met goed fatsoen vertonen.

De banden met Israël van Wilders

Wanneer Geert Wilders zich geroepen voelt om het telkens weer op te nemen voor de staat Israël, mag hij ook wel eens rekening houden met de Joden hier in Nederland. Ik begrijp zijn band met Israel trouwens niet. Ja, hij heeft in zijn jeugd een blauwe maandag in een mosjav (landbouwcoöperatie) gewerkt. Ik ken wel meer mensen die enige tijd in bijvoorbeeld een kibboets hebben gewerkt. Maar die slaan niet zo door in hun compassie met Israël.
Ik verdenk Wilders ervan dat hij een geheime informant is geworden van de Mossad. Al achttien jaar geleden (!) constateerde ik dat hij de deur plat liep bij de Israëlische ambassade in Den Haag. Hij had de laatste jaren ook zomaar toegang tot Netanyahu. Hij had verder ongehinderd toegang tot een afgeschermd deel van Schiphol, waar hij de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken ontving. Welke parlementariërs hebben dat twijfelachtige voorrecht? Geen. Want het mag niet zomaar.

Heulen met de criminelen

Wanneer Wilders een integer politicus was geweest, had hij zijn persoonlijke contacten gebruikt om Israël erop te wijzen dat het nu toch wel heel erg de spuigaten uit liep met hun acties in Gaza. Alleen al uit humanitair oogpunt zou dat uiterst wenselijk zijn. Maar nee, liever heult hij met Trump en Netanyahu, die etnische zuivering van Gaza als enige optie zien. Het is ontluisterend om te zien dat dit soort misdadig tuig tegenwoordig miljoenen mensen in de ellende stort.

Wat valt er eigenlijk te bespreken?

Wat valt er voor Wilders eigenlijk te bespreken met zijn Israëlische kompanen? Ik neem toch niet aan dat hij voortdurend nostalgische herinneringen zit op te halen uit zijn twee jaartjes in de mosjav. Of verslag doet van het slappe stikstofbeleid alhier. Of van de ergerniswekkende incompetentie van zijn PVV-ministers. Heeft Netanyahu misschien nog een functie elders voor zijn minister van migratiezaken, nu we het daar toch over hebben? Een beetje faberfacisme kan die man vast wel gebruiken bij zijn Gazaplannen.

Netanyahu zet de oorlog voort om zelf uit de gevangenis te blijven. Hij heeft nog wat akkevietjes lopen wegens corruptie. Soort zoekt soort, want daarmee is Trump inmiddels ook lekker op dreef.

De term die vermeden wordt

Israël is onder Netanyahu afgegleden van een bewonderd en respectabel land naar een staat met een verafschuwd misdadig regime. Op allerlei diplomatieke niveaus wordt de term genocide angstvallig vermeden, maar iedereen weet ondertussen: als je zestigduizend burgers doodt, is dat regelrecht genocide, volkerenmoord. Het is tevens een regelrechte belediging van de slachtoffers van de holocaust. Die tragedie moet als moreel ijkpunt blijven bestaan. Die moet je niet ondermijnen door zelf grootschalig aan het uitroeien te slaan.

Laatste revisie op 27 mei 2025.