Een vreselijke app: Nextdoor

Een paar jaar geleden liet ik mij verleiden om lid te worden van de buurt-app Nextdoor. Daarmee kan ik zien welke mensen er nog meer in mijn buurt wonen. Laat ik maar meteen duidelijk zijn: het zijn allemaal vreselijke mensen bij elkaar in één vreselijke app. Het is een platform van versmolten kleinburgerlijkheid en kleingeestigheid.

De app is zogenaamd bedoeld om het contact tussen buurtgenoten te versterken. Maar ondertussen druipt de commerciële insteek er vanaf. Natuurlijk moet de app ergens van bestaan, maar commercie onder het mom van ‘betrokken en sociaal’ geeft altijd een nare bijsmaak.

Katten en honden

Het ergst zijn de berichtjes van buurtbewoners en de reacties daarop. Meestal gaan de berichten over katten en honden. Die zijn weg of ze geven overlast. Vooral de overlast leidt steevast tot twee kampen die van elkáár vinden dat ze niet zo moeten zeuren.

Bij klachten over geluidshinder van vliegverkeer is er altijd wel iemand die roept dat je dan maar in een hutje op de hei moet gaan wonen. Hoezo hutje? Welk hutje? Waar hutje en welke hei? Ik ben allergisch voor de heihutjes-reacties. Sodemieter toch eens op met je uitgemolken kuthut!

Humor

Tevens worden er diensten gevraagd. Klusjesman, schilder, tuinman, iemand die de hond wil uitlaten voor de oude buurvrouw.

De meest verbijsterende: ‘Wie heeft elke dag een uurtje tijd om de rommel en de kleren in de kamer van mijn dochter op te ruimen?’
Ik verzin dit niet.

Ik geloof niet dat dit humor was, want het was een expat die het vroeg. En die wagen zich niet aan humor binnen een vreemde cultuur.

Bemoei-app

Buitensporig irritant is ook dat Nextdoor zich stiekem op de achtergrond met dingen bemoeit. Ineens zijn er soms berichten of reacties weg. Of, wanneer ik zelf op iets reageer, krijg ik de waarschuwing of ik het wel in deze bewoordingen wil opschrijven. Omdat we vriendelijk tegenover elkaar moeten blijven. En dat mijn reactie leek op reacties waar ze al eerder problemen mee hadden.

Meteen voel ik mij vanachter de Nextdoor-vitrage geniepig gadegeslagen door een contactgestoorde suffe klerk in het Nextdoorkantoor. Was er godjandorie geen ander werk voor die gast te vinden?

Terwijl mijn reactie heel keurig was. Echt waar. U kent mij, ik zou nooit een sneer geven of onhebbelijk doen. Ik ben de beleefdheid zelve. De ideale buurtgenoot, zeg maar.

Kattenvrouwtjes

Dus ik heb het onderhand denk ik wel gehad met die lamlullige app van Nextdoor. Met al die berichten over weggelopen katten. Houd ze dan binnen! Dagelijks zit er eentje (die kleine zwarte!) in mijn tuin de boel onder te kakken en de koolmezen te vermoorden. Gisteren lag er ook nog een dode muis op het terras. Maar waag het niet daarover te klagen in Nextdoor! Dan heb je meteen alle kattenvrouwtjes (M/V) in je nek. Leven en laten leven, is het dan. Of: “Ja, dát is de natúúr hè?”

Shar-pei

Je mag ook niet klagen over honden die het speelgrasveld van de kinderen onderschijten, nota bene vlak naast de speeltoestellen. Dan weet men niet waar ik dat vandaan haal. Want elke hondenbezitter ruimt natuurlijk altijd keurig de excrementen van zijn hond op.

Vaste waarde is een buurman die zijn Shar-pei weer eens kwijt is. Want ondanks de -volgens hem- gepantserde omheining van zijn tuin, weet het dier toch steeds te ontsnappen. Shar-pei. Nooit van gehoord. Moest ik dus weer gaan opzoeken. Allemaal maar extra werk. Door Nextdoor.

Buurtbarbecue

Nextdoor suggereerde onlangs om eens met elkaar een gezellige buurtbarbecue te organiseren. Dank je feestelijk! En daar dan al die kleinknurftige mafkezen tegenkomen zeker? Ik houd het bescheiden, ik houd het bij de buren in mijn eigen straat. Die zijn tenminste lief en aardig. Echt waar!
U begrijpt, ik moet hier nog langer wonen.

Mocht u door mijn verhaal nu enthousiast geworden zijn voor Nextdoor -wat ik mij goed kan voorstellen- dan moet u eerst even dit verhaal lezen.