Gebedsoproep van nul decibel

Vrijdag was het moment suprême, het hoogtepunt uit de carrière van imam Yassin Elforkani van de Blauwe Moskee in Amsterdam Nieuw-West. De ‘azan’ zou buiten door de luidsprekers schallen, de oproep tot het vrijdaggebed. Een unicum in Amsterdam! De hoofdstad moest maar eens wennen aan de islam, vond hij. De versterkte oproep leverde daarmee een bijdrage aan de integratie van die enkele ongelovige hond die er wellicht nog in Nieuw-West rond schooide. Pers en publiek waren van heinde en verre toegestroomd om deze historische gebeurtenis mee te maken.

Sabotage!

Alleen: buiten bleef het stil. Het werd de ultieme deceptie voor imam Elforkani. Beteuterd moest hij vaststellen dat alleen binnen de oproep klonk. Niet buiten. Draadje doorgeknipt. Sabotage! Waar was Allah als je hem nodig had?
Hier werd het geloof van de imam danig op de proef gesteld. Even overwoog hij boeddhist te worden, die gasten hadden tenminste geen last van gedoe met kutluidsprekers. Maar dan moest hij misschien wéér een heel boek uit zijn hoofd leren en dat zag hij niet zitten. De Kamasutra of zo, had hij wel eens gehoord. Of hadden ze geen boek? Zijn kennis schoot hier tekort. Je kunt ook teveel vragen van een simpele ziel.

Leedvermaak

De buurt schuddebuikte van stiekem leedvermaak. Vermoedelijk vooral vanwege de aanvankelijk hoogmoed van de imam: hij zou Amsterdam wel eens even een lesje leren.
Elders in de wijk stond vroeger de Pius-X kerk. Gelukkig in 2008 gesloopt, hoewel sommigen het zonde vonden. Steevast elke zondag klepelde Pius met z’n klokkenspel tot iedereen er gek van werd. Ongetwijfeld heeft dit bijgedragen tot de uiteindelijke islamisering van Overtoomseveld en Slotervaart. Want een paar minuten Akbar-gejengel is altijd nog beter dan een uur gebeier aan en in je kop.
Of stilte. Gewoon hemelse stilte! Ja, laten we dát eens proberen!

Bron afbeelding: Wikipedia (EN)

Update: in een eerdere versie beweerde ik dat op de plaats van de moskee vroeger een kerk stond. Helemaal fout, was in een andere straat. Met dank aan lezer Rick van Hemert.

Laatste revisie op 10 november 2019.