Moe van petities

Petities, ik ben er dagelijks druk mee. Ze verschijnen met grote regelmaat in mijn Facebook-tijdlijn. Er is zoveel ellende waar je je als burger tegen moet verzetten, dat het bijna onbegonnen werk is om overal tegen te protesteren.
Maar ja, je moet wel hè? Anders lopen ze (= meestal overheid en bedrijfsleven) over je heen. Minister Kamp bijvoorbeeld. Die wil bezitters van zonnepanelen in de toekomst belasting laten betalen over hun zelf opgewekte energie. Doe je eens iets goeds voor het milieu, gaat Kamp je een kunstje flikken. Zo’n petitie teken ik dus, want ik heb zonnepanelen.

Schaliegas en RoundUp

Ik kan me verder ook nog verweren tegen schaliegaswinning, het gebruik van het giftige RoundUp en het verhogen van de maximum snelheid op een snelweg waarlangs veel mensen wonen.
Ik kan eveneens stelling nemen tegen een boerkaverbod, een Zwarte Piet met slavernijverleden, de bierfiets, het executeren van politieke gevangenen in de wereld, het mishandelen van dieren in de bio-industrie, het verdwijnen van deze of gene bushalte, het veroorzaken van aardbevingen in Groningen of van bosbranden in Indonesië.

Ziekenfonds

Andersom kan ik juist pleiten voor de terugkeer van het ziekenfonds, het vrijlaten van politieke gevangenen in de wereld, het behoud van de koeien in de wei, het oprotten van het kabinet Rutte, het afschaffen van particulier vuurwerk, het verbieden van tweetakt scooters, het indammen van de luchtvervuiling, het blijven van Zwarte Piet, het verdwijnen van de zomertijd en de hernieuwde invoering van de gulden.

Petities kunnen nuttig zijn. Soms helpen ze. Maar het zijn er wel véél. Een standpunt is tegenwoordig niks waard als er geen petitie aan hangt. En dus krijgen we straks te maken met een nieuw verschijnsel: petitiemoeheid. Moeten we toch weer de barricaden op…

Bron header-afbeelding: Pixabay.

Laatste revisie op 20 december 2020.