Tijdens deze corona-crisis heb ik bij mezelf toch wel enig ‘onderliggend lijden’ (zoals dat heet) vastgesteld. Ik heb gemerkt dat ik een beetje een zeikerd kan zijn, een regeltjesneuker, een moralist. Ik heb dit waarschijnlijk overgehouden uit mijn tijd als CEO (Chief Educational Officer, oftewel schoolmeester). Gewoon beroepsdeformatie dus.Nu er in het maatschappelijk leven zoveel regels zijn bijgekomen, heb ik telkens de neiging om anderen aan te spreken op ongewenst gedrag. Ik probeer daar niet aan toe te geven, want een klap voor de bek is zó geïncasseerd en mijn tandarts heeft al genoeg aan mij verdiend. Bestraffend toegesproken Omgekeerd kan ik het ook slecht hebben als een ánder mij…