Elk jaar op 4 mei vier ik twee dingen: de verjaardag van mijn zoontje, ZKKH, en de nagedachtenis van iemand die ik nooit persoonlijk heb gekend, Art Wolff. Art heette eigenlijk Abraham, maar dat vond hij blijkbaar niet zo’n coole naam. Hij noemde zichzelf Art of Athur. Hij was de beste vriend van mijn oom. Allebei volgden ze een meubelmakersopleiding. De joodse Art was volgens de overlevering een bijzonder aardige jongen die vaak over de vloer kwam in het gezin waarin mijn oom en mijn moeder opgroeiden. Uiteindelijk trokken ook beide gezinnen wel met elkaar op. Art is een bijzonder geliefde huisvriend geweest. Een beladen briefkaart Mijn moeder kon bijna…