Weg met PostNL

Ik reageer even wat particulier ongenoegen af. Want het gaat van kwaad tot erger bij PostNL. Het zit zo: webwinkels laten steeds grotere hoeveelheden pakketjes door het land bezorgen. Ondermeer door PostNL. Sommige van die pakketjes worden teruggestuurd wegens niet waargemaakte verwachtingen. Of misschien zijn er ook mensen die het gewoon uit balorigheid doen.

Hoe dan ook, die afgewezen pakketjes breng je dan naar een zogeheten ‘PostNL locatie’. Vroeger hadden wij fatsoenlijke postkantoren, tegenwoordig scheept PostNL ons af met een armoedige balie in een sigarenzaak of supermarkt. Want ja, bezuiniging hè?

Opgedoekt

Ik ging naar Albert Heijn. Sinds de sluiting van het postkantoor was daar de ‘PostNL locatie’. Daar aangekomen moest ik een bittere teleurstelling wegslikken: de PostNL locatie was sinds enkele weken óók alweer opgedoekt. PostNL was te krenterig om deze belangrijke buurtvoorziening in de lucht te houden. Want de filosofie van het bedrijf is om met zo weinig mogelijk inspanning, zo veel mogelijk geld te verdienen voor de aandeelhouders. Wéér een steunpilaartje onder mijn bestaan weggerukt.

Buiging

Mijn verontwaardiging steeg tot in het rood toen ik vernam dat ik voortaan minstens een half uur moest lopen voor de dichtstbijzijnde locatie die PostNL wél beliefde open te houden. Voorlopig dan hè, niets is meer zeker in postland. Hier past een nederige en slijmerige Japanse buiging, dank, dank, PostNL, voor uw goedgunstigheid jegens het gepeupel in onze wijk. Dank dat wij niet helemaal naar Hoek van Holland hoeven met ons pakket.

PostNL besodemietert me ook nog met de opgegeven afstand: volgens hun eigen site is het 1.8 kilometer lopen, volgens Google Maps echter 2.5 kilometer. Normaal geen onoverkomelijke afstand, maar wel als het voor de winstmaximalisatie van PostNL is.

Maatschappelijke rol

PostNL heeft geen enkel oog meer voor de maatschappelijke rol die het van oudsher heeft vervuld in de buurten van Nederland.
Klantvriendelijkheid is geen thema meer. Zeer teleurstellend.

Dan maar weg

En dus moet PostNL maar weg. Ik ben er klaar mee. Laat een buitenlands bedrijf de tent maar overnemen, geheel in lijn met het geroemde neoliberaal evangelie van de marktwerking. Of laten ze naar Luxemburg gaan als ze het hier niet aankunnen. Daar kunnen ze het waarschijnlijk wel af met één enkele PostL-locatie. En in de naam scheelt het toch ook weer een letter, ziet u dat?

Aanslag

Het is natuurlijk allemaal klein leed in het licht van wereldproblemen als een vreselijke aanslag in Nice.
Het wordt dan bijna gênant om een stukje als dit te schrijven.
Maar ach, waar maak ik me eigenlijk druk om: de Tour gaat ook gewoon door.

Laatste revisie op 2 februari 2019.