Zweetlucht uit heden en verleden

Ik kreeg een brief van de gemeente Amstelveen. Daar woon ik. Of ik interesse had om deel te nemen in een fitnessprogramma voor 55-plussers. De gemeente wil blijkbaar zoveel mogelijk fitte inwoners.
De meeste winst is dan te behalen bij mensen zoals ik, die ’s middags dreigen in te kakken in de leunstoel. Dat scheelt op termijn weer rollators en scootmobielen, zal de achterliggende gedachte zijn. Maar ik sluit ook niet uit dat men oprecht begaan is met mijn fysiek welzijn. Dus niet direct wantrouwig worden.

Fitheidstest

Ik beschouw mijzelf niet als oud, integendeel. Maar het valt steeds lastiger te ontkennen dat ik inmiddels ‘wat ouder’ ben. Ik sprong actief overeind en meldde mij aan voor de fitheidstest die vooraf ging aan het fitnessprogramma. Je moet nu eenmaal fit genoeg zijn om deel te nemen aan een fitnessprogramma. De gemeente kan immers niet hebben dat de deelnemers bij bosjes dood neervallen tijdens de zwaar gesubsidieerde sportlessen.

Ik overleefde de test en ik schreef mij in voor het programma. Ik viste wat oude sportkleding van de vliering, met nog de glorieuze zweet-aroma’s uit een ver verleden. Het spul zat en stond zowaar nog goed. Ik zag er tenminste niet uit als een speler van de Boskoopse Boys in 1928. Ik roep maar wat.

Uitsloven

En toen hup, maandagavond direct aan de bak in een naburige gymzaal.
In de kleedkamer trof ik een groepje van ongeveer tien ‘wat oudere’ deelnemers, kleur grijs of metallic kaal. Een aantal van hen deed al langer mee aan het fitnessprogramma. Die pikte je er zo uit, want tijdens het warmlopen begonnen zij zich direct onnoemelijk uit te sloven. Meteen gaan rennen en inhalen, dat werk. Kijk eens hoe fit wij al zijn.

Er was één klein mannetje bij dat niet ‘wat’, maar ‘een stuk’ ouder was. Zijn spillebeentjes staken uit een sportbroek maat wigwam en zowaar: model Boskoopse Boys 1928. Hij wel. Maar ondertussen met de bekende twee vingers in de neus iedereen voorbij. Toch was ik ondertussen blij dat ik in dat verre verleden al aandacht had besteed aan mijn sportkleding. Dat oogt meteen een stuk fitter en dan heb je nog geen stap gezet.

Gematigd afgebeuld

Wij werden gematigd afgebeuld middels allerlei rek-, strek-, en trek-oefeningen. Van die exercities waarvan je weet dat je daar de komende week ernstig kreupel van gaat lopen. En opdrukken natuurlijk, in allerlei standen. Het lukte me beter dan verwacht. Een vriend spotte achteraf dat er aan weerszijden natuurlijk twee man hadden gestaan om mij telkens omhoog te sjorren. Bij de laatste keer laten ze je dan gewoon achteloos op de vloer kwakken: zo, klaar. Volgende oefening. Dit kon ik tot mijn voldoening tegenspreken.

Ik ging tevreden naar huis, mijn fitheid viel mij niet tegen. Ik had dit niet verwacht. Kennelijk heeft het dagelijks gesjouw met ZKKH toch zijn conditionele vruchten afgeworpen.
Maar aangezien hij inmiddels zelf de trappen begint op te klauteren, is het raadzaam om de aftakeling voor te zijn en dankbaar gebruik te maken van de kansen die het Gemeentelijk Sportbedrijf mij biedt. Die ouwe Boskoopse Boy moet ik toch minstens kunnen hebben, uiteindelijk.

Laatste revisie op 2 februari 2019.