Turkije is een slangenkuil

Ik had hier natuurlijk al lang iets over Turkije moeten zeggen. Dit in verband met de toekomst. Om mijzelf in te dekken. Je weet immers nooit hoe de dingen gaan lopen. Maar ja, vakantietijd, hè?
Nu dan dus. Beter laat dan nooit. Want als ik er niets van zeg kan mij later worden verweten dat ik gezwegen heb. U weet wel, zoals dat ook met de opkomst van het Derde Rijk is gegaan. Oei, dat is wel héél lang geleden! En ook niet echt vergelijkbaar (Godwin etc.), al zeggen sommigen van wel.

De poorten van Wenen

Maar toch. Laat ik de zaken maar eens lekker scherp aanzetten. Toen hebben ook veel te veel mensen gezwegen. Als straks de Turken weer voor de poorten van Wenen staan (heeft Wenen nog poorten?) is het te laat. Dus zeg ik nú maar wat, dan kan ik daar later niet op worden afgerekend. Of juist wel, dat ligt eraan wie wint.

Slangenkuil Turkije

De media stonden de afgelopen weken bol van de analyses en opinies over de mislukte staatsgreep tegen Erdogan. Het maakte mij duidelijk hoe weinig ik wist over dat land. En daarin ben ik niet de enige. Ik besef nu: dat land is een slangenkuil, een wespennest dat we niet bij Europa moeten betrekken, daar krijgen we meer last dan gemak van. Jammer dan van die extra afzetmarkt, maar de democratische rechtsstaat staat in Europa al genoeg onder druk. Zodra er Nederturken in Nederlandse steden met Turkse vlaggen gaan lopen zwaaien om ‘hun’ Turkse president te steunen, weet je dat deze mensen zélf niet bij Europa willen horen en dus ook niet bij Nederland.

Jeugdjournaal

Erdogan gebruikte democratische middelen om de religie weer aan de macht te brengen in Turkije. De nu verguisde Gülen hielp hem daarbij. Vervolgens infiltreerde Gülen het staatsapparaat, het leger en de rechterlijke macht om de eigen conservatieve belangen veilig te stellen. Tegenstanders werden ontslagen en opgesloten. Toen kregen Erdogan en Gülen ruzie en na een mislukte coup voltrekt zich nu een omgekeerd proces van zuivering. Ik vat het maar even samen op de jeugdjournaalmanier. Het kán genuanceerder, maar per saldo blijft de uitkomst toch gelijk.

Het laat in elk geval zien dat we een groot land met dergelijke vreemde opvattingen over democratie, religie en rechtsstaat niet moeten integreren in onze Europese instituties.

De vlakte van Rutte

Van onze eigen premier Rutte hoeven we geen uitgesproken standpunten te verwachten inzake Turkije. Zoals gewoonlijk houdt hij zich op de vlakte, uit angst dat er een of ander handelsbelangetje wordt geschaad. Wanneer de inmiddels bekende ‘lange arm’ van Erdogan zich uitstrekt richting Nederland blijft zijn veroordeling op het niveau van ‘niet wenselijk’.

Indekken

Zo. Nu kunnen ze later tenminste niet zeggen dat ik niet mijn nek heb uitgestoken. Dat ik heb gezwegen. Dat ik niet heb gewaarschuwd. Ik moet me tenslotte een beetje indekken voor het geval straks Wilders hier aan de macht komt.

Met vakantie naar Turkije kan ik denk ik ook niet meer, maar dat offer moet ik dan maar brengen. Het is me daar sowieso te heet, in alle opzichten.

Laatste revisie op 31 januari 2019.