Het aantal wijsneuzen en gelijkhebbers is sinds pakweg de jaren 70 spectaculair gestegen. Ongetwijfeld komt dit door het hogere opleidingsniveau van de jongere generaties. Dat is goed, maar het heeft ook zijn keerzijden. Was vroeger Marcel van Dam de enige nationaal bekende betweter, tegenwoordig staat Twitter vol met quasi-intellectuele snotneuzen.

Regelmatig zijn er terugroepacties van producten waar achteraf wat aan blijkt te mankeren. Er zit iets in waar we ziek van worden, er zit een schroefje los, er kan iets afbreken of in brand vliegen. Die dingen. Fabrikanten zijn beducht voor een slecht imago en dus roepen ze fluks hun inferieure troep terug.

Ik had de man van de bushalte geplukt. Bushalte Sacharov. Hij was daar onvrijwillig en languit gaan liggen en dat had ik vanuit mijn auto gezien. Ik was uitgestapt en had hem eerst maar eens op het bushaltebankje gehesen.
Ik had iets dergelijks eerder bij de hand gehad, maar toen was de onmachtige man dronken. Deze niet. Hooguit oud en zwak.
Vanaf het bushaltebankje zat hij nu wat beduusd te grijnzen van ‘kijk mij nu weer eens gek doen’.

Ik ging met Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH) naar het Amstelpark. Hij reed op zijn step een eind voor mij uit. Het was aardig weer en wij hadden eens flink zin om in de speeltuin te gaan spelen. En chocolademelk te drinken. En ijs te gaan eten.

Er liep een man door onze straat. Hij droeg een grijze trenchcoat en een arbeiderspet. Kordaat stapte hij op mijn voordeur af en belde aan. Ik dacht eerst dat hij van de hondenbelasting was, maar hij lichtte even de pet en maakte zich bekend als controleur van de AP, de Autoriteit Persoonsgegevens.
Hij informeerde of ik de man was achter ‘dat weblog’.
“Ja, nou ja, een klein weblogje maar, heel bescheiden en…”
“Slaat u daarmee gegevens op van bezoekers? Want dan moet u in het kader van de nieuwe Algemene Verordening Gegevensbescherming een privacyverklaring hebben en een cookiekeuzemogelijkheid.”

In de achterkamertjes van dit weblog vonden de afgelopen periode allerlei activiteiten plaats. Nu gebeurt daar altijd wel wat, maar dit keer was het allemaal extra spannend. Vandaar dit bulletin.

De uitspraak van voormalig koningin Beatrix dat ‘de leugen regeert’ (1999) kunnen we na vorige week eindelijk letterlijk nemen. Destijds doelde de majesteit op de kwaliteit van de Nederlandse pers, maar inmiddels is hij van toepassing op het kabinet. Na de onverkwikkelijke lieg- en draaipartijen rond de dividendbelasting is de kloof tussen politiek en burger nog nooit zo groot geweest. Met dank aan VVD(!)-ministers Rutte en Wiebes.
De vraag rijst nu: waarover worden wij nog meer voorgelogen? Welke zaken blijven er nog meer uit het zicht? Wat wordt er nog meer bekonkeld tussen regering en multinationals? Hebben wij nog wel de democratie waarover wij op school leerden?

De afgelopen nacht werd ik langdurig geteisterd door de hik. Ik werd er door uit de slaap gehouden. Goed, het is weer eens wat anders dan opblijven om vallende sterren te kijken, maar leuker is het niet.
Ik ging op zoek naar middeltjes om er vanaf te komen. Ik hield enkele minuten mijn adem in, ik slikte een half pak suiker, ik dronk een glas water op z’n kop. Het hielp allemaal niet.

Ineens moet ik van Facebook af. Anders ben ik een onnozele sufferd. Iemand die niet in de gaten heeft dat al zijn gegevens grootschalig misbruikt worden, dat bedrijven zonder zijn toestemming spioneren in zijn leven.
Arjen Lubach proclameerde afgelopen zondag dat iedereen in dit land Facebook op woensdag 11 april 2018 klokslag 20.00 uur verlaten moet hebben. Zo niet, dan is de sanctie dat je binnen de grachtengordel niet meer serieus genomen wordt. Wij volgen niet langer Facebook, maar Arjen.

Amstelveen heeft de naam een suffe en saaie gemeente te zijn, maar ondertussen. We hadden hier een heus seksschandaal.
Twee dagen na de verkiezingen trad een wethouder in Amstelveen plotseling af. Er werden verder geen mededelingen over gedaan, maar hij ging weg om ‘zwaarwegende persoonlijke redenen’.