Ik maak mij even kwaad. Het faillissement van het Slotervaart Ziekenhuis kwam voor Amsterdam (en ver daarbuiten) als een donderslag bij heldere hemel. Van de ene op de andere dag was het ziekenhuis niet meer. Personeel ontslagen, patiënten voor 15.00 uur overgeplaatst naar elders, operatieafspraken afgezegd. De minister (VVD) was verrast, zag het aan, deed niets en vond dat dit nu eenmaal marktwerking was. En ook: een ziekenhuis is geen bank en hoeft dus niet gered te worden.
Deskundigen zeggen dat je een ziekenhuis niet kunt runnen als een bedrijf, want daarvoor zijn ze teveel gebonden aan allerlei regels. Ziekenhuizen kunnen dus helemaal niet opereren volgens de regels van de markt. Het ziekenhuis is daardoor meestal zelf van meet af aan ziek.

Al tijdens de vorige termijn van het Amsterdamse stadsbestuur begon ik me gaandeweg af te vragen: is deze coalitie wel opgewassen tegen de sprinkhanenplaag van graaiers, profiteurs en speculanten die bezit heeft genomen van de stad? Feitelijk heeft men het onheil in het verleden heel onnozel over zichzelf afgeroepen door de stad sterk te promoten in het buitenland. En ook bij de huidige coalitie krijg ik nog niet de indruk dat men werkelijk greep heeft op de zaken. Integendeel, de boel loopt steeds verder uit de hand.

De Johan Huizingalaan in Amsterdam Nieuw-West is negatief in het nieuws. Onverlaten plaatsten explosieven bij enkele winkels en bedrijven of schoten er hun Kalasjnikov op leeg. De nieuwe burgemeester kwam achteraf kijken om de verontruste buurtbewoners een hart onder de riem te steken. Er is nu cameratoezicht en een mobiele politiepost.

Op de laatste vrijdag van het schooljaar liepen wij ’s middags door de deftige straten van Amsterdam Zuid. De zon scheen prettig en voor ons uit huppelden twee vrolijk uitgedoste blonde meisjes. Toen de prinsesjes even stilstonden zei ik dat ze er prachtig uitzagen. Ze vertelden dat ze zes jaar waren. Bij zo’n leeftijd kom je er nog mee weg als je leuke meisjes een compliment maakt. Twintig jaar later voelen ze zich meteen ‘geobjectiveerd’ en ‘ge#metood’.

Het was landelijk nieuws: Schiphol is van plan wegbrengers te laten betalen voor het afzetten van passagiers (‘Kiss & Ride’). Die reizigers worden dus straks in dubbele zin afgezet. Met de auto door hun familie, financieel door Schiphol.
Door dit autoverkeer te ontmoedigen, wil Schiphol het milieu sparen. Men heeft het zelfs over de luchtkwaliteit. Wat een schandelijke onbeschaamdheid en brutaliteit!

De Amsterdamse gemeenteraad koos voor Femke Halsema als nieuwe burgemeester. Ik had goed gegokt vorig jaar (hoewel op een ongelukkig moment, achteraf bezien). Het is een juiste keuze, de meest voor de hand liggende. Daar denkt niet iedereen zo over, getuige de vele mensen die op sociale media aankondigen ‘de stad nu maar te gaan verlaten’. Ik zal deze opwellingen maar wijten aan de golf van polarisatie die het politieke spectrum de laatste tijd teistert. Amsterdam is, zeker na de laatste verkiezingen, nu eenmaal een overwegend linkse stad en dan is het niet realistisch om te verwachten dat de gemeenteraad kiest voor een rechtse kandidaat.

Rabbijn Jacobs twitterde deze week: “Twee mannen vonden het gisteravond nodig om op intimiderende wijze meermaals voorbij te rijden (op de Zuidas) en mij en mijn gezin uit te schelden voor KankerJoden en F alle joden. Graag kom ik met hen in contact. Wie helpt mij zoeken? Nummerbord van hun auto was 16-JT-BZ.”

Amstelveen heeft de naam een suffe en saaie gemeente te zijn, maar ondertussen. We hadden hier een heus seksschandaal.
Twee dagen na de verkiezingen trad een wethouder in Amstelveen plotseling af. Er werden verder geen mededelingen over gedaan, maar hij ging weg om ‘zwaarwegende persoonlijke redenen’.

Even wat lokaal ongenoegen ventileren! Al tientallen jaren houden vrijwilligers in Amsterdam de Elektrische Museumtramlijn in bedrijf. Dikwijls zijn het oud-GVB medewerkers. De lijn loopt van het Haarlemmermeerstation (Amsterdam Zuid) naar Bovenkerk (gemeente Amstelveen). De loodsen zijn gevestigd in het ‘rafelrand’-gebied achter het historische Haarlemmermeerstation, tussen Havenstraat en Karperweg.
Amsterdam is echter van plan om woningen te bouwen in dit gebied. En dus moeten loodsen en tramrails verdwijnen. Zomaar. Zonder alternatief. Zoek het maar uit.

De koning en de premier gingen op bezoek bij de Amsterdamse burgemeester. Hij is stervende. Dat moet ongemakkelijk zijn geweest. Want heeft Van der Laan op zijn sterfbed wel behoefte aan zoiets? Maar goed, ik neem aan dat hem dat gevraagd is. Anderzijds is het moedig van de koning en de premier. Wat zeg je in zo’n gesprek? Vooral wanneer je weggaat op het laatst.
“Nou, Eberhard, we stappen maar weer eens op…”
Dat doe je niet. Ik denk dat het bij een woordeloze omhelzing blijft.