De laatste jaren is het bon ton geworden om linkse opvattingen fanatiek te verketteren. Links is de oorzaak van alle ellende in dit land. Het wordt vooral gedaan door lieden en media die zelf niet al te frisse opvattingen hebben. Maar dat vind ik dan weer. Lees verder...

Ik lees de krant. Ik volg mijn tijdlijn op Facebook en Twitter. En elke keer overvalt mij een grote vermoeidheid. Een Donaldiaanse vermoeidheid, want de berichten over Donald Trump domineren de dag en de wereld. Enerzijds is er de hilariteit rondom de stupiditeit van zijn persoon en zijn medewerkers, anderzijds zijn er de verontrustende beleidswijzigingen. Lees verder...

Ik reageer even wat particulier ongenoegen af. Want het gaat van kwaad tot erger bij PostNL. Het zit zo: webwinkels laten steeds grotere hoeveelheden pakketjes door het land bezorgen. Ondermeer door PostNL. Sommige van die pakketjes worden teruggestuurd wegens niet waargemaakte verwachtingen. Of misschien zijn er ook mensen die het gewoon uit balorigheid doen.

Ik was in Mijdrecht en stond op de stoep. Samen met mijn vrouw. Voor onze ogen voltrok zich een verkeersruzie: een wat oudere man met witte baard in een dito gekleurde auto werd bandenpiepend klemgereden door een lange jongeman in een bestelwagen.

Europol meldt dat er minstens tienduizend vluchtelingenkinderen zijn verdwenen. Ongemerkt, tijdens hun vlucht. Het schijnt dat er veel kinderen alleen, zonder familie, op de vlucht zijn en daardoor makkelijk slachtoffer worden van criminele organisaties in Europa. De kinderen worden tewerkgesteld in de prostitutie of als slaaf.

Ik word altijd droevig van open brieven. Het is een knullige stijlvorm. De schrijver wil tegen iets protesteren of iets gedaan krijgen. Zijn doelwit is doorgaans een publieke figuur: de premier, de koning, de blonde profeet.