Meegluren met de bewakingscamera
13 juni 2017
Wat is er eigenlijk mis met links zijn?
De laatste jaren is het bon ton geworden om linkse opvattingen fanatiek te verketteren. Links is de oorzaak van alle ellende in dit land. Het wordt vooral gedaan door lieden en media die zelf niet al te frisse opvattingen hebben. Maar dat vind ik dan weer.
Mijn Donaldiaanse vermoeidheid
Ik lees de krant. Ik volg mijn tijdlijn op Facebook en Twitter. En elke keer overvalt mij een grote vermoeidheid. Een Donaldiaanse vermoeidheid, want de berichten over Donald Trump domineren de dag en de wereld. Enerzijds is er de hilariteit rondom de stupiditeit van zijn persoon en zijn medewerkers, anderzijds zijn er de verontrustende beleidswijzigingen.
Weg met PostNL
Ik reageer even wat particulier ongenoegen af. Want het gaat van kwaad tot erger bij PostNL. Het zit zo: webwinkels laten steeds grotere hoeveelheden pakketjes door het land bezorgen. Ondermeer door PostNL. Sommige van die pakketjes worden teruggestuurd wegens niet waargemaakte verwachtingen. Of misschien zijn er ook mensen die het gewoon uit balorigheid doen.
Geheel door het lint bij verkeersruzie
Ik was in Mijdrecht en stond op de stoep. Samen met mijn vrouw. Voor onze ogen voltrok zich een verkeersruzie: een wat oudere man met witte baard in een dito gekleurde auto werd bandenpiepend klemgereden door een lange jongeman in een bestelwagen.
Kinderen verdwenen
Europol meldt dat er minstens tienduizend vluchtelingenkinderen zijn verdwenen. Ongemerkt, tijdens hun vlucht. Het schijnt dat er veel kinderen alleen, zonder familie, op de vlucht zijn en daardoor makkelijk slachtoffer worden van criminele organisaties in Europa. De kinderen worden tewerkgesteld in de prostitutie of als slaaf.
De nutteloosheid van de open brief
Ik word altijd droevig van open brieven. Het is een knullige stijlvorm. De schrijver wil tegen iets protesteren of iets gedaan krijgen. Zijn doelwit is doorgaans een publieke figuur: de premier, de koning, de blonde profeet.
Ik huil nog even verder
Mijn hart kromp samen bij het zien van het kleine dode jongetje op de vloedlijn. Hij had zijn nette broekje aan, zijn nieuwe schoentjes. Hij lag op zijn buik, de armpjes langs zijn lichaam, de vingertjes gekromd. Als hij in die houding thuis op de bank had liggen slapen, zou het vertederend zijn geweest. Kinderen zijn op deze leeftijd juist het meest ontroerend.
Recente reacties