Gele hesjes beheersen de afgelopen weken het nieuws. Het is u niet ontgaan. Ikzelf kan er niet meer tegen. Ik heb héél slechte ervaringen met gele hesjes. Om niet te zeggen: traumatische ervaringen (lees dit vooral voordat u zelf een geel hesje aantrekt). Dus ik houd mij er verre van. Ik heb er weliswaar twee in mijn auto, maar alleen omdat dit van overheidswege verplicht is.
Los van mijn persoonlijk ongenoegen zijn de gele hesjes een briljante marketingvondst. Bedoeld of onbedoeld. Daar kan zelfs Unox met z’n rookworstmutsen niet tegenop.

Mijn zoontje van vier beweegt zich nog onbevangen door de wereld. Vrijelijk praat hij met allerlei mensen, ook vreemden. Ik geniet daarvan.
Ik besef dat de dag niet ver meer is dat ik hem zal moeten waarschuwen. Ik moet hem vertellen dat niet iederéén zo lief en aardig is. Soms zelfs vals, kwaadaardig en haatdragend. Dat wordt nog lastig uit te leggen.

Het aantal wijsneuzen en gelijkhebbers is sinds pakweg de jaren 70 spectaculair gestegen. Ongetwijfeld komt dit door het hogere opleidingsniveau van de jongere generaties. Dat is goed, maar het heeft ook zijn keerzijden. Was vroeger Marcel van Dam de enige nationaal bekende betweter, tegenwoordig staat Twitter vol met quasi-intellectuele snotneuzen.

De uitspraak van voormalig koningin Beatrix dat ‘de leugen regeert’ (1999) kunnen we na vorige week eindelijk letterlijk nemen. Destijds doelde de majesteit op de kwaliteit van de Nederlandse pers, maar inmiddels is hij van toepassing op het kabinet. Na de onverkwikkelijke lieg- en draaipartijen rond de dividendbelasting is de kloof tussen politiek en burger nog nooit zo groot geweest. Met dank aan VVD(!)-ministers Rutte en Wiebes.
De vraag rijst nu: waarover worden wij nog meer voorgelogen? Welke zaken blijven er nog meer uit het zicht? Wat wordt er nog meer bekonkeld tussen regering en multinationals? Hebben wij nog wel de democratie waarover wij op school leerden?

Amstelveen heeft de naam een suffe en saaie gemeente te zijn, maar ondertussen. We hadden hier een heus seksschandaal.
Twee dagen na de verkiezingen trad een wethouder in Amstelveen plotseling af. Er werden verder geen mededelingen over gedaan, maar hij ging weg om ‘zwaarwegende persoonlijke redenen’.

De Christenunie in de gemeente Amstelveen probeert tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen wel op een héél ordinaire manier de aandacht van de kiezer te trekken.

Lubbers is dood. Hij ruste in vrede. Ik herdenk hem als een groot staatsman waar wij in het verleden erg veel last van hebben gehad. Hij leidde drie achtereenvolgende kabinetten en voerde draconische bezuinigingen door. Ook graaide zijn kabinet brutaal in de pensioenpot van het ABP. U begrijpt: ik heb nooit op hem gestemd.

De spionnen van de AIVD waren geïnfiltreerd in de Russische hackersgroep Cozy Bear. Ze zagen hoe de Russen allemaal stoute dingen deden om de Amerikaanse verkiezingen te manipuleren. Onze oranjespionnen kregen internationaal lof voor deze prestatie. Het zegt mij niets. Ik moet het maar geloven. Iedereen is trots op iets wat wij niet begrijpen.

Ik hoop dat we in 2018 met z’n allen een frisse start kunnen maken. Dat we verschoond blijven van discussies waarin we elkaar tot op de vierkante millimeter de maat nemen.
Dat fenomeen nam vorig jaar pathologische proporties aan. Bij de genderdiscussie, bij de Zwarte Piet-discussie, bij de #metoo-discussie, bij de slavernij- en racismediscussie. De belangengroepen betrokken hun stellingen, het eigen gelijk werd minutieus afgekaderd en iedereen die met zijn mening ook maar enigszins buiten de lijntjes stapte werd genadeloos verketterd of streng terechtgewezen. We zijn het nog niet verleerd, die remonstrantse scherpslijperij van de rekkelijken en preciezen.

Sinds enige tijd ligt wethouder Jo Palmen (71) uit Brunssum onder vuur. Hij is landelijk nieuws. Iedereen wil hem weg hebben.