Meegluren met de bewakingscamera
13 juni 2017
Nederland is een overdreven aangeharkt land
We bekijken de wereld vanuit ons eigen perspectief. Logisch. Maar het is een aangeharkt perspectief. Tot in de puntjes en de uiterste hoekjes is alles in dit land verzorgd en geregeld. Plekken waar het nog niet zo is zijn uiterst zeldzaam. Dat noemen we dan de ‘rafelranden van de stad’.
Wat is er eigenlijk mis met links zijn?
De laatste jaren is het bon ton geworden om linkse opvattingen fanatiek te verketteren. Links is de oorzaak van alle ellende in dit land. Het wordt vooral gedaan door lieden en media die zelf niet al te frisse opvattingen hebben. Maar dat vind ik dan weer.
Schijt aan de waarheid
Laat die Trump maar even zitten. Veel meer maak ik mij zorgen over de ontwikkelingen in eigen land. Er is namelijk een categorie landgenoten die zich laat samenvatten onder de naam ‘fascistjes in de dop’.
Je ziet ze nu al handenwrijvend warmlopen voor de komende Kamerverkiezingen.
‘Straks komen wij lekker aan de beurt!’
Mijn Donaldiaanse vermoeidheid
Ik lees de krant. Ik volg mijn tijdlijn op Facebook en Twitter. En elke keer overvalt mij een grote vermoeidheid. Een Donaldiaanse vermoeidheid, want de berichten over Donald Trump domineren de dag en de wereld. Enerzijds is er de hilariteit rondom de stupiditeit van zijn persoon en zijn medewerkers, anderzijds zijn er de verontrustende beleidswijzigingen.
Over je heen laten pissen
Vandaag is een belangrijke stap gezet op de weg naar de ondergang van de wereld: de inauguratie van Donald Trump. Het nieuws rondom zijn persoon is voor mij te bizar om nog te kunnen bevatten.
De Boze Witte Man en de Blonde Onderbuikspreker
Het duizelt mij. Er zijn de laatste tijd in de media teveel grote thema’s aan de orde. Op zichzelf niet erg, maar ze worden volkomen kapot-geanalyseerd, uitgekauwd, gefileerd, geduid en uitgebeend. Het is om gestoord van te worden. Sorry, maar ik móet die eindeloze stroom geouwehoer voor mezelf even samenvatten…
Déjà Vue met Donald
Op 9 november 1968 kwam mijn leraar geschiedenis schuimbekkend de klas binnen. “Dit is een regelrechte ramp! Nixon! Nou zijn de rapen gaar!” schreeuwde hij. Hij struikelde het podium op en smeet zijn aktetas in het schoolkrijtstof onder het bord.
Recente reacties