Sinds Mensenheugenis Genderneutraal

Het was een sluimerende herinnering, ik had hem kennelijk diep weggestopt. Maar door actuele modieuze discussies komt hij weer boven. Dit soort debatten wordt trouwens voornamelijk gevoerd door de grootstedelijke elite, elders hebben ze daar nauwelijks aandacht voor. Dit terzijde en nu terzake.

Een of andere verre achteroudoom en dito tante (of hoe dat heet) hadden een boerderij op het net zo verre platteland. Waar precies weet ik niet, want als vierjarig kind had ik nog geen topografisch benul. Ik weet wel: ze hadden in elk geval die boerderij. Sinds Mensenheugenis. Zo heette die boerderij. En dat klopte ook wel, ze hadden hem al heel lang. Ik herinner mij de naam omdat ik mijn vader moest vragen wat dat was, ‘sinds mensenheugenis’.

Een kot vol strontvliegen

Wij gingen daar eens heen. En nu, jaren later, besef ik dat ze daar toen al een een genderneutraal toilet hadden. Een kot met een ton vol strontvliegen achterin de moestuin. En omdat het er maar eentje was, maakte dat hem vanzelf genderneutraal.

Openbaar en genderneutraal

Nu zult u zeggen dat het altijd al zo geweest is dat mensen thuis gewoon een genderneutraal toilet hadden. Alleen in openbare gelegenheden werd er onderscheid gemaakt tussen mannetjes en vrouwtjes. Maar bij mijn verre achteroudoom en dito tante was er feitelijk sprake van een openbaar toilet. Zo openbaar zag je ze zelfs niet vaak. Weer en wind hadden er vrij spel, er liepen veldmuisjes langs mijn voeten en de loonwerkers stonden te roepen dat je op moest schieten met schijten. Dat zijn toch dingen die je bijblijven als kind. U begrijpt, ik kwam daar niet graag, op dat genderneutrale openbare toilet.

Daar sta ik nou voor te koken

Ik had eens een keertje een beetje in mijn broek gepoept, omdat ik zo lang mogelijk probeerde uit te stellen dat ik naar dat vliegenkot moest.
Mijn verre achteroudoom (of zoiets) kwam de kamer in voor het middageten en zei direct: “Ik ruik stront!”
Ik hoor het hem nóg zeggen.
“Nou, lekker ben jij,” sprak mijn achteroudtante, “daar sta ik nou voor te koken!”

LHBT-koeien

Ik weet niet zeker meer of latere herinneringen zich hebben vermengd met de beelden van Sinds Mensenheugenis, dat valt niet uit te sluiten. Maar in elk geval zie ik nog voor me hoe de koeien in het weiland elkaar besprongen. Ik vond het een beetje gek, maar ik zocht daar toen niets achter. Nu, door die hele genderdiscussie om zo maar te zeggen, besef ik dat het waarschijnlijk LHBT-koeien zijn geweest. Of draaf ik nu te ver door? Ik weet wél dat ze daar op die boerderij Sinds Mensenheugenis hun tijd blijkbaar vér vooruit waren.
Overigens kan ik niet instaan voor de betrouwbaarheid van mijn herinneringen. Ook een precair onderwerp: de betrouwbaarheid van herinneringen. Maar daar waag ik mij nu even niet aan.

_{Laatst bewerkt: jan 2, 2019 @ 23:08.}

Laatste revisie op 2 januari 2019.