Harde klappen in het zwembad

Elke maandagmiddag bevind ik mij in het zwembad. Niet om te zwemmen, maar om mijn zoon (8, ZKKH) te begeleiden. Hij heeft A en B en gaat nu voor C.
Ik mag sinds corona nog maar eens in de zes weken op de tribune zitten om te kijken hoe het gaat.
Noodgedwongen breng ik daarom in de andere weken drie kwartier in de sombere cafetaria van het zwembad door. Ik nuttig daar een kop thee en een uitgedroogde gevulde koek. Ik dood de tijd met lezen en met het zoeken naar de oorsprong van het woord ‘cafetaria’. Want waarom was het geen ‘cafetarium’ en klonk het zo meervoud? Ik leerde dat ‘cafetaria’ stamt uit Cuba en gewoon ‘koffiehuis’ betekent. Vandaar.

Een harde klap

Plotseling klonk er vanuit het achterste deel een enorme harde klap. Mijn ogen zochten in de verte naar de oorsprong van dit lawaai. Een afgezwaaide Russische raket? Onmiddellijk volgde nog zo’n klap. En nog een! Iedereen keek geschrokken en verstoord in de richting van het geluid.
Het bleek te komen van een spel-automaat met een plafonnetje waaruit een boksbal hing. Tegen betaling kon je daar zo hard mogelijk tegen slaan. Dit had de uitbater van de cafetaria kennelijk wel een leuk verdienmodel geleken.

Regelrechte haat

Even fast forward: elke maandagmiddag komt er nu een lange man met grijs haar en een dito baard met verende pas de cafetaria ingelopen. Hij smoest even bij de toog en verdwijnt naar achteren, naar de boksbal. Kort daarop begint het bombardement. Er klinkt regelrechte haat uit. Het is om je wild aan te ergeren, want niemand zit hierop te wachten. Wat doet zo’n apparaat in de toch tamelijk schlemielige formica setting van een zwembadcafetaria? En er staat ook nog een kleinere kids-versie naast, dus erg opvoedkundig verantwoord is deze opstelling niet.

Sindsdien speculeer en gis ik wat de beweegredenen van de lange man kunnen zijn. Met volle kracht ramt hij elke keer zijn vuist tegen de boksbal. Ik durf het hem niet te vragen, want zo te horen is zijn score al behoorlijk hoog en kan ik hem beter niet kwaad maken met geërgerd gevraag. Ik wil hem niet in de verleiding brengen om mij als gratis alternatief voor de boksbal te gaan zien. Mijn tandarts heeft al genoeg aan mij verdiend.

Afreageren

Ja, de beweegredenen dus. Deze man is duidelijk aan het afreageren. Heeft hij nog een appeltje met iemand te schillen? Heeft hij ruzie met zijn baas? Is de boksbal de verpersoonlijking van de kop van die klootzak?
Is het opgekropte ergernis van de werkdag die hij moet ontladen? Misschien is hij wel zwemleraar in een ander zwembad…
Het zal iets moeten zijn dat wekelijks terugkomt. Of iets wat hem langdurig dwarszit. Moet hij elk weekend verplicht langs bij zijn schoonmoeder? Ziet hij de minnaar van zijn vrouw voor zich? Werkt hij bij de beveiliging van Schiphol? Is hij notulist bij het FvD?
We weten het niet, we weten het niet.

Verwilderde kreet

Vorige week kwam zijn lange gestalte met de verende tred opnieuw binnenlopen. Hij had er duidelijk zin in. Bij de balie hoorde ik de vrouw van de bediening even later zeggen: “Nee, helaas, hij is stuk…”
Het bleef doodstil, maar toch hoorde ik in mijn gedachten een verwilderde kreet van teleurstelling uit zijn aura komen. Hij maakte rechtsomkeert en maakte een geknakte indruk.
Gelukkig wonen we niet in Amerika. Daar is de kans groot dat hij vervolgens uit frustratie even later terugkomt met een automatisch vuurwapen en de hele cafetaria neer maait, inclusief de boksbal en het formica meubilair.
Mijn morbide fantasie draaft weer eens door. Hoewel, in zo’n zwembad gebeuren soms de meest tragische en verschrikkelijke dingen.

De vrouw bij de balie was eveneens teleurgesteld. Tegen een collega zei ze: “Lopen we toch weer een tientje mis, jammer…”

Laatste revisie op 16 oktober 2022.