Een onbeschofte hond

Die hele affaire rond het grensoverschrijdend gedrag (GOG) van Matthijs van Nieuwkerk riep herinneringen op aan mijn ervaringen met Rudi Carrell.
“Rudi wie?” zullen de jongere generaties vragen. Inderdaad, en zo zal het met Matthijs van Nieuwkerk ook gaan als hij in de toekomst nog eens ter sprake komt. Mocht komen. Want de wereld draait door en blijft niet hangen bij mensen en dingen die voorbij gaan.

Goed. Rudi Carrell dus, jongens en meisjes. Rudi was een entertainer die vroeger op zaterdagavonden het Nederlandse spruitjesvolk vermaakte met televisieshows. Daarin deed hij lollig, zong hij liedjes en liet hij diverse artiesten aan bod komen. Zowel Nederlandse als buitenlandse, het mocht wat kosten. Beroemd is zijn duet met de mooie Israëlische zangeres Esther Ofarim.

Koor

Halverwege de jaren zeventig zong ik in een bekend koor en ook wij mochten een keertje optreden in de Rudi Carrellshow. Alles werd een paar uur van tevoren op zaterdagmiddag opgenomen en wij zaten in de zaal te wachten tot ons kunstje aan de beurt was. Intussen konden wij mooi zien hoe dat nou eigenlijk ging, zo’n opname van een grote tv-show.

Onbeschofte hond

We waren verbijsterd. Die op tv altijd zo olijk lachende, beminnelijke Rudi Carrell was tijdens de repetities een agressieve onbeschofte hond. Bij voortduring liep hij te schelden, te vloeken, te tieren en te blaffen tegen iedereen die maar in de buurt stond. Uitgezonderd uiteraard de artiesten, want die moest je te vriend houden, anders liepen ze voortijdig weg.

Gewend om afgeblaft te worden

Ik begrijp dat zo’n man onder grote spanning staat, hij is tenslotte het middelpunt van de show. Als er iets niet op tijd rond komt of fout gaat, wordt hij erop aangekeken. Maar toch.
Gelukkig vertrok hij kort daarna naar Duitsland. Daar waren ze het nog gewend om afgeblaft te worden. Met zijn tenenkrommende steenkolenduits werd hij daar uiterst populair.

Dezelfde spanning zal ook gespeeld hebben bij Matthijs.
Het is allemaal geen excuus. Want ik neem niet aan dat Dieuwertje Blok achter de schermen bij het Sinterklaasjournaal zo tekeer gaat. En juist bij dat programma mag je geen fouten maken. Neem dus een voorbeeld aan haar. Ook betwijfel ik of Bert en Ernie zich indertijd bij Sesamstraat zo hebben misdragen.
Overigens kan ik voor de bullebakken op de werkvloer een apparaat aanbevelen dat ik onlangs in dit blog besprak. Iedereen hoort meteen dat jou iets dwarszit en kan zich desgewenst uit de voeten maken.

Champions League

“We spelen hier Champions League”, zeiden ze bij DWDD. Zelfrelativering is in omroepkringen onbekend. In een klein landje voel je je al gauw groot. Te groot.

Voor wie echt eens wil beleven wat ‘Champions League’ is in de wereld van het entertainment, stel ik u voor aan de Russische pianiste Polina Osetinskaya. Via YouTube, want de kans dat we haar live in het Concertgebouw kunnen zien, is voorlopig verkeken door grensoverschrijdend gedrag van tsaar Poetin.

Zij vertolkt van Bach het bekende pianoconcert nummer 1 in Dm BWV 1052. Foutloos. Twintig minuten achterelkaar, merendeels in hoog tempo. Bedenk dat ze dit al kon spelen toen ze acht was.
Hoe ze zich achter de schermen gedraagt weet ik niet…

Laatste revisie op 25 november 2022.