Hebben we dat ook weer gehad

Nederland is uit het WK gestrafschopt door Argentinië. Daar hebben de Argentijnen het expres op aan laten komen, omdat ze wisten dat dit bij Louis van Gaal een brokje oud zeer was.

Ik vind overigens strafschoppen om het duel te beslissen een zeer onbevredigende oplossing. Als de teams dan tóch in een zogeheten ’knock-outfase’ zitten, moeten we dat letterlijk nemen. De spelers moeten doorgaan tot ze er bij neervallen. Er mag best iets tegenover staan als ze miljoenen verdienen.
Eens kijken hoe lang ze het volhouden. Het duurt waarschijnlijk lang voordat de wedstrijd afgelopen is, maar het principe van ‘last man standing’ lijkt me wel iets. Het doet denken aan de roemruchte Romeinse gladiatorengevechten. Boeiend ook om gevierde spelers als Messi uiteindelijk met hun laatste krachten naar de zijlijn te zien kruipen, om niet overlopen te worden door eveneens uitgeputte, over het veld zwalkende tegenstanders. En de ware supporter blijft zitten tot het eind. Eens zien hoe ver die supporterstrouw van ‘tietenman’ Harry uit Alkmaar dan gaat.

Fijne gascontracten

Ondernemend Nederland is blij dat Oranje nu uitgeschakeld is, want nu hebben ze bij het ondernemen geen last meer van lastige zaken als mensenrechten, LGBTQIA-etc rechten, gastarbeidersrechten, vrouwenrechten en Qatarese dictatoriale neigingen in het algemeen. Ze kunnen zich weer onbekommerd richten op fijne gascontracten, zonder aanvoerdersbanden en speldjes die het Islamitisch gedachtegoed provoceren.

Marathon

Ook die corrupte kaalhoofdige Infantino (ik lees altijd Infantilo, maar dat is natuurlijk een inkopper, om in voetbaltermen te blijven) kan weer rustig slapen. Hij hoeft zich niet meer in bochten te wringen om de sjeiks tevreden te houden.
Intussen zijn er in Qatar alweer plannen om een volledig airco-gekoelde marathon te organiseren, lees ik. Maar ik weer niet meer waar ik dat las, dus ik kan niet instaan voor het waarheidsgehalte daarvan. Maar die megalomane zandhazen zijn tot alles in staat, zo is maar gebleken.

Bij de Chinees

Ik heb het WK niet gevolgd. Niet omdat ik voetbal niet leuk vind, maar vanwege de spanning. Tot mijn grote irritatie beschik ik blijkbaar toch over een soort ingebouwd nationalisme, waardoor ik altijd hoop dat ze winnen. En dat doen ze dus niet. Althans, op de momenten dat het ertoe doet. Oranje heeft me in dat opzicht al zo vaak teleurgesteld. Het heeft geen zin mezelf te kwellen. Maar het gebeurt toch, al kijk ik niet. De hele atmosfeer is vergeven van de Oranjekoorts.
En ik zat dus bij de Chinees. Achter een bord Babi Pangang. In een leeg restaurant. Zonder tv. Het heeft niet geholpen. Maar vanochtend werd ik wakker in het gelukzalige besef: dat hebben we ook weer gehad!

Laatste revisie op 11 december 2022.