Neokoloniale toestandjes in Amsterdam Zuid

Op de laatste vrijdag van het schooljaar liepen wij ’s middags door de deftige straten van Amsterdam Zuid. De zon scheen prettig en voor ons uit huppelden twee vrolijk uitgedoste blonde meisjes. Toen de prinsesjes even stilstonden zei ik dat ze er prachtig uitzagen. Ze vertelden dat ze zes jaar waren. Bij zo’n leeftijd kom je er nog mee weg als je leuke meisjes een compliment maakt. Twintig jaar later voelen ze zich meteen ‘geobjectiveerd’ en ‘ge#metood’.

De kinderoppas

Waar was ik? O ja, de meisjes. Ze gingen bij elkaar spelen, want een van hen was jarig, ratelden ze onbevangen tegen mij. Ze waren geschminkt vanwege de laatste schooldag.
Ze werden op korte afstand sloffend gevolgd door een ietwat corpulente Aziatische vrouw met een permanente glimlach op haar gezicht. Een kinderoppas, vermoedde ik.
Ik bleef stilstaan, want we waren aangekomen bij onze auto. Ja sorry, normaal ga ik daarmee de stad niet in, maar dat was nu even nodig. En vroeger hoefde ik dit soort verontschuldigende uitleg ook niet op te schrijven, maar dat is eveneens nodig, tegenwoordig. Voor je het weet sta je te boek als rechtse klimaatontkenner.

Of dat hun oma was…

Waar… O ja. De meisjes. Terwijl ze doorliepen rekte het elastiek van ons gesprek verder uit en riepen we steeds harder tegen elkaar. Ze waren nog lang niet uitverteld.
Op vijfentwintig meter afstand vroeg ik nog tegen beter weten in: “Is dat je oma?” wijzend op de oudere Aziatische vrouw.
“Nee hoor, dat is mijn Koreaantje!” riep het ene blonde meisje blijmoedig.
Mijn hersens pijnigden zich razendsnel wat ik in plaats van ‘Koreaantje’ had kunnen of moeten verstaan, want dit kon natuurlijk niet kloppen. Moriaantje, oceaantje, pyromaantje, nymfomaantje… ik gaf het op want het werd er allemaal niet beter op. Ik zwaaide nog maar eens vrolijk ten afscheid. Wát een leuke kinderen! En zo spontaan!

Zo gaat dat in Amsterdam Zuid

“Zei ze nou Mijn Koreaantje?” vroeg mijn vrouw ontsteld.
Het meisje had dus écht ‘mijn Koreaantje’ gezegd! Ik stond enige seconden te flabbergasten en te onthutsen.
Zo gaat dat dus af en toe in Amsterdam Zuid. De ouders huren voordelig een buitenlandse dame in om op de kinderen te passen. En als haar naam te ingewikkeld is om te onthouden, noemen ze haar gewoon ‘Koreaantje’. Opgelost. Wel zo makkelijk ook voor de kinderen.
Oude koloniale gewoonten herleven in Amsterdam Zuid. Of waren ze nooit weg?

_{Laatste revisie: jan 1, 2019 @ 16:29}

_{Tevens gepubliceerd op} stadsblog Amsterdam Centraal.

Laatste revisie op 1 januari 2019.