In vorige jaren werd er in Nederland volop geklaagd over de corona-beperkingen. Ik wil de last daarvan niet bagatelliseren. Voor bepaalde groepen was het uitermate moeilijk en frustrerend. Wie doden in zijn directe of ruimere omgeving te betreuren had, ging door een verdrietige periode. Corona was verschrikkelijk.
Maar veel mensen waren blij dat het deprimerende corona-jaar 2021 voorbij was. Het nieuwe jaar moest en zou beter worden.
Sommigen vlogen bij de beperkingen door corona weer behoorlijk irritant uit de bocht over de aantasting van hun democratische vrijheden (meestal ten koste van anderen). Opvallend was de vasthoudende drang tot demonstreren of ‘koffiedrinken’. Van die mensen heb ik psychisch eigenlijk nog het meeste last gehad.
Waar was Willem Engel?
Maar het kon nog erger. Het afgelopen jaar namelijk stond vooral in het teken van de oorlog in Oekraïne. Die gaat in feite óók over de democratie. In Oekraïne, in Europa, in Nederland. Echter, er waren geen of nauwelijks demonstraties tegen de Russische agressie tegen een soeverein land. Opvallend genoeg zag ik Willem Engel hierbij ineens geen nieuwe voortrekkersrol oppakken, terwijl de democratische vrijheden hem toch zo aan het hart leken te liggen.
Vier keer de ArenA
Ik heb ook geen stille tochten gezien voor de ontelbare aantallen slachtoffers in deze oorlog. Volgens meldingen van de Oekraïense regering zijn er inmiddels meer dan honderdduizend Russische soldaten gesneuveld. Over hun eigen aantallen gevallen soldaten worden geen mededelingen gedaan, maar deskundigen vermoeden dat het er zeker evenveel zijn. Bij elkaar opgeteld is dat minstens vier keer een volle Amsterdam ArenA of Rotterdamse kuip tijdens een belangrijke voetbalwedstrijd.
Daarbij laat ik dan nog buiten beschouwing al die gezinnen die worden getroffen, kinderen zonder vaders, vrouwen zonder echtgenoten, vaders en moeders zonder zonen. Om kritiek voor te zijn, mag ik niet vergeten te vermelden dat er ook vrouwen meevechten.
Maar het is hartverscheurend om jonge kinderen bij de kist van hun gesneuvelde vader te zien staan.
Gelukkig worden Oekraïense vluchtelingen hier ruimhartig opgevangen. Een schrale troost. Voor de rest maken we ons vooral druk over de gasprijs.
Verpaupering en corruptie
In Europa dachten we dat we na de Tweede Wereldoorlog de barbarij wel te boven waren. Niets bleek minder waar. In elk geval Rusland is in al die jaren geen stap verder gekomen. Het grootste deel van dat land is ten prooi gevallen aan verpaupering, het geld voor ontwikkeling is verdwenen in de diepe zakken van corrupte politici en oligarchen.
Verontrustend is ook dat het blijkbaar voor een dictator nog steeds mogelijk is om grote mensenmassa’s te doen geloven in oorlogsretoriek. Niet voor niets wordt Putin inmiddels Putler genoemd.
Vuurwerkverbod
De wapenhandelaren hebben goed geboerd dit jaar. Voor hen geldt geen vuurwerkverbod. Er is voor miljarden de lucht in geschoten. Een mooie gelegenheid om al dat verschrikkelijke wapentuig eens te testen. Nou, en het werkt, hoor! Ten koste van onbeschrijflijk veel leed, maar dat zal ze een zorg zijn.
Toch wel een triest saldo van het afgelopen jaar. Hopelijk brengt het nieuwe jaar vrede. Of op z’n minst een verbetering in de situatie. Check in elk geval uw horoscoop voor 2023.
Hoe staan de planeten? Bij mij (Weegschaal) ‘helpt Pluto me beseffen dat ik niets meer te vrezen heb en dat ik veilig ben’. Volgens de Happinez dan. Bij andere kleffe bladen kan het weer anders liggen.
Voor mij staat vast: meer dan anders heeft iedereen de allerbeste wensen voor 2023 nodig. Bij deze!
Laatste revisie op 30 december 2022.
Eens! Met alles!
Ook voor iedereen een vredig 2023!