Van Douwe Egberts naar Geert Wilders en zure slaatjes

Van Douwe Egberts naar Geert Wilders en zure slaatjes – Eerder deze week hield ik mij nog huiselijk bezig met de Douwe Egberts spaarzegels die niet meer bij Blokker ingeleverd konden worden. Een relatief zorgeloos bestaan.
Een dag later was de situatie op het wereldtoneel verontrustend veranderd. Donald Trump was opnieuw president van de Verenigde Staten geworden.
Dat was dus behoorlijk omschakelen!
Voor de Douwe-zegels komt er wel een oplossing, voor Trump niet. Die veroorzaakt alleen maar méér problemen.
U kunt aanvoeren dat dit twee volstrekt onvergelijkbare zaken zijn, die totaal niets met elkaar te maken hebben. U heeft gelijk. Toch neig ik onder deze omstandigheden ertoe om de categorie ‘zorgen waaraan ik aandacht besteed’, te beperken tot de zegeltjes. Trump trek ik gewoon niet.

Enorme deuk

Het kan u niet ontgaan zijn: Donald Trump heeft riant de Amerikaanse presidentsverkiezingen gewonnen en dit feit heeft mij toch wederom, net als acht jaar geleden, in een toestand van somberheid gebracht. Mijn vertrouwen in de mensheid heeft weer een enorme deuk opgelopen.
Bovendien begrijp ik steeds maar niet van mezelf waarom ik mij dit zo aantrek. Ik woon niet in dat land en ik heb er gelukkig ook niks mee te maken. Maar ik beschouw mezelf als een meevoelend mens en ik kan gewoon slecht verdragen dat een neofascist zo’n grote en negatieve invloed op de wereld mag hebben.

Nederlandse Trump

Het meest verontrustende is dat er in Nederland ook een heleboel mensen zijn die op Trump zouden stemmen. Zie de winst van de PVV. We hebben natuurlijk zelf ook een soort Trump, die heet Geert, maar die kan gelukkig geen president worden. Ik zie ineens de voordelen van de monarchie.

Over Geert gesproken (nog niet gedaan vandaag, schande!): toen deze week anti-Israëlische scooterbontkraagjes de supporters van Maccabi Tel Aviv aftuigden, nam hij meteen grote woorden in de mond als antisemitisme, Jodenjacht en pogrom. Niet dat ik daarmee de ernst van de feiten wil bagatelliseren, maar Wilders ging meteen vol op het orgel. Daar wordt de Joodse bevolking van Amsterdam nu niet bepaald rustiger van.
Wilders belde direct met de Israëlische premier Netanyahu om zijn verontwaardiging te delen en haastte zich naar Schiphol om de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken te ontvangen. Hij kwam te laat, want onze minister van Buitenlandse Zaken Van Weel was nog net een beetje eerder.

Diepgaand onderzoek naar Geert

Toch is het de hoogste tijd dat er eens diepgaand onderzoek wordt gedaan naar de contacten van Wilders met bepaalde buitenlandse mogendheden, zoals Israël en Hongarije. Misschien kan Dick Schoof dat zelf doen, daar heeft hij immers veel ervaring mee.
Ik schreef in 2007 (!) al over het feit dat Wilders verdacht vaak de Israëlische ambassade in en uit liep en daarom werd geschaduwd door de AIVD. Verder nooit meer wat over gehoord…

En leg maar eens uit: hebben alle Kamerleden zomaar het telefoonnummer van Netanyahu? Lijkt me niet. En waarom krijgt Wilders toegang tot het beveiligde deel van Schiphol om een buitenlandse minister te ontvangen? Kunnen andere politici dat ook? Ik noem dat niet veilig als je Wilders maar overal toelaat.
Heeft Wilders connecties met de Israëlische geheime dienst, de Mossad? Want daarvan schijnt ook een afvaardiging bij ons langs te komen om de situatie hier even recht te zetten.
Wilders is een gewoon Kamerlid en matigt zich allerlei privileges aan die voorbehouden zijn aan de regering. Wie schopt Wilders eens terug in zijn hok?

Zure slaatjes

Inmiddels dient zich alweer de volgende ernstige kwestie aan: er is discussie over het ontstaan van de naam van Johma, u weet wel, die producent van zure slaatjes. Naar mijn persoonlijke opvatting niet te vreten, maar daar gaat het nu even niet om.
Wat zou dit land toch gezegend zijn wanneer het zich uitsluitend bezig hoeft te houden met de problemen van Douwe Egberts en Johma. Maar dáár hoor je Geert nooit over!

Laatste revisie op 10 november 2024.