Ik maak mij even kwaad. Het faillissement van het Slotervaart Ziekenhuis kwam voor Amsterdam (en ver daarbuiten) als een donderslag bij heldere hemel. Van de ene op de andere dag was het ziekenhuis niet meer. Personeel ontslagen, patiënten voor 15.00 uur overgeplaatst naar elders, operatieafspraken afgezegd. De minister (VVD) was verrast, zag het aan, deed niets en vond dat dit nu eenmaal marktwerking was. En ook: een ziekenhuis is geen bank en hoeft dus niet gered te worden.
Deskundigen zeggen dat je een ziekenhuis niet kunt runnen als een bedrijf, want daarvoor zijn ze teveel gebonden aan allerlei regels. Ziekenhuizen kunnen dus helemaal niet opereren volgens de regels van de markt. Het ziekenhuis is daardoor meestal zelf van meet af aan ziek.

Al tijdens de vorige termijn van het Amsterdamse stadsbestuur begon ik me gaandeweg af te vragen: is deze coalitie wel opgewassen tegen de sprinkhanenplaag van graaiers, profiteurs en speculanten die bezit heeft genomen van de stad? Feitelijk heeft men het onheil in het verleden heel onnozel over zichzelf afgeroepen door de stad sterk te promoten in het buitenland. En ook bij de huidige coalitie krijg ik nog niet de indruk dat men werkelijk greep heeft op de zaken. Integendeel, de boel loopt steeds verder uit de hand.

Op de laatste vrijdag van het schooljaar liepen wij ’s middags door de deftige straten van Amsterdam Zuid. De zon scheen prettig en voor ons uit huppelden twee vrolijk uitgedoste blonde meisjes. Toen de prinsesjes even stilstonden zei ik dat ze er prachtig uitzagen. Ze vertelden dat ze zes jaar waren. Bij zo’n leeftijd kom je er nog mee weg als je leuke meisjes een compliment maakt. Twintig jaar later voelen ze zich meteen ‘geobjectiveerd’ en ‘ge#metood’.

De Amsterdamse gemeenteraad koos voor Femke Halsema als nieuwe burgemeester. Ik had goed gegokt vorig jaar (hoewel op een ongelukkig moment, achteraf bezien). Het is een juiste keuze, de meest voor de hand liggende. Daar denkt niet iedereen zo over, getuige de vele mensen die op sociale media aankondigen ‘de stad nu maar te gaan verlaten’. Ik zal deze opwellingen maar wijten aan de golf van polarisatie die het politieke spectrum de laatste tijd teistert. Amsterdam is, zeker na de laatste verkiezingen, nu eenmaal een overwegend linkse stad en dan is het niet realistisch om te verwachten dat de gemeenteraad kiest voor een rechtse kandidaat.

De koning en de premier gingen op bezoek bij de Amsterdamse burgemeester. Hij is stervende. Dat moet ongemakkelijk zijn geweest. Want heeft Van der Laan op zijn sterfbed wel behoefte aan zoiets? Maar goed, ik neem aan dat hem dat gevraagd is. Anderzijds is het moedig van de koning en de premier. Wat zeg je in zo’n gesprek? Vooral wanneer je weggaat op het laatst.
“Nou, Eberhard, we stappen maar weer eens op…”
Dat doe je niet. Ik denk dat het bij een woordeloze omhelzing blijft.

In Amsterdam brengt startup Felyx de elektrische deelscooter op de weg. Wordt het initiatief iets moois of iets Lelyx?

Maandagavond reed in Berlijn een vrachtwagen in op bezoekers van een kerstmarkt. Twaalf doden tot dusver. Bij een soortgelijke aanslag in Nice vielen eerder 86 slachtoffers. Dat brengt ons bij het besef dat terroristen niet meer moeilijk hoeven te doen met explosieven, maar dat er eenvoudiger middelen binnen handbereik liggen. Zoals de vrachtwagen.

Oude foto’s uit voorbije eeuwen zijn altijd enorm fascinerend. Ze verbeelden een fractie van een seconde uit een andere tijd. Ze zijn omgeven door een zweem van mystiek en de romantiek van de nostalgie. Vooral wanneer er mensen op staan, kijk je naar hen met de nieuwsgierigheid naar hoe hun leven verder is gegaan na die seconde.

Tijdens het prachtige weer zat ik onlangs met vrouw en kind op het terras van het Blauwe Theehuis in het Vondelpark. Wij dronken wat en aten een broodje gezond. Ik heb daar achteraf geen last van gehad. Dat lijkt u vanzelfsprekend en mij leek dat aanvankelijk ook, totdat het volgende zich voordeed…

Er was commotie om een expositie in de Oude Kerk. Er waren afbeeldingen van groepen naakte mensen die met elkaar neukten, in een videotriptiek van kunstenaar Guido van der Werve. Dat hoorde niet in de Oude Kerk, zo vond een briefschrijver in Het Parool. Het was tenslotte feitelijk een godshuis.