Vrijdag was het moment suprême, het hoogtepunt uit de carrière van imam Yassin Elforkani van de Blauwe Moskee in Amsterdam Nieuw-West. De ‘azan’ zou buiten door de luidsprekers schallen, de oproep tot het vrijdaggebed. Een unicum in Amsterdam! De hoofdstad moest maar eens wennen aan de islam, vond hij. De versterkte oproep leverde daarmee een bijdrage aan de integratie van die enkele ongelovige hond die er wellicht nog in Nieuw-West rond schooide. Pers en publiek waren van heinde en verre toegestroomd om deze historische gebeurtenis mee te maken. ...  Lees verder...

Betijen. Mooi woord. Archaïsch ook. Ik moest het bij mezelf even laten betijen, al die commotie afgelopen week. Eerst ging het in de doorgesnoven media over de kwestie met het pistool van de burgemeesterspuber. Ik vond de opwinding overtrokken en onbenullig. Ik schreef een stukje vol scherts over het bezit van pistolen.
De volgende dag was er ineens geen plaats meer voor scherts. Een advocaat werd gruwelijk vermoord door een zwakzinnige maffiapuber die later werd bijgeplust naar 20 tot 25 jaar. Maar het nieuws toonde wrang aan hoe de beide gebeurtenissen zich tot elkaar verhouden: onbenulligheid en sensatiebelustheid tegenover moord, verdriet en sloop van de rechtsstaat.
Zet ik het oorspronkelijke stukje nu toch op mijn blog? Ja, want de wereld bestaat uit verschillende werkelijkheden die naast elkaar bestaan. De woede en de scherts. ...  Lees verder...

Het leek zo’n leuk verdienmodel: zet overal in de stad elektrische stepjes, hang er een app aan en zeg dat je op die manier bijdraagt aan het milieu. Genoeg bedrijven die het zagen zitten.
Maar het mocht niet. De overheid zag de bui al hangen. Overal rondslingerende steps die tot grote ergernis zouden leiden. Dat was natuurlijk een zeer realistische angst, gezien de manier waarop de inwoners van onze stad nu al met hun fietsen omgaan. ...  Lees verder...

Ik maak mij even kwaad. Het faillissement van het Slotervaart Ziekenhuis kwam voor Amsterdam (en ver daarbuiten) als een donderslag bij heldere hemel. Van de ene op de andere dag was het ziekenhuis niet meer. Personeel ontslagen, patiënten voor 15.00 uur overgeplaatst naar elders, operatieafspraken afgezegd. De minister (VVD) was verrast, zag het aan, deed niets en vond dat dit nu eenmaal marktwerking was. En ook: een ziekenhuis is geen bank en hoeft dus niet gered te worden.
Deskundigen zeggen dat je een ziekenhuis niet kunt runnen als een bedrijf, want daarvoor zijn ze teveel gebonden aan allerlei regels. Ziekenhuizen kunnen dus helemaal niet opereren volgens de regels van de markt. Het ziekenhuis is daardoor meestal zelf van meet af aan ziek. ...  Lees verder...