Minister van Infrastructuur en Overlast

Deze week heb ik mij weer vreselijk moeten ergeren aan Cora. Die ja. Die Van Nieuwenhuizen. Zij is irritant en erg hardleers. Ze heeft haar huiswerk niet gedaan. En ook nog eens te laat ingeleverd. Ministers moeten het land besturen, maar je kunt daardoor erg veel last van ze hebben. Cora is een lastpost.

Dit keer was het de Luchtvaartnota. Die was volkomen eenzijdig gericht op de groei van Schiphol en het doordrammen van de opening van Lelystad. Alsof corona niet heeft plaatsgevonden, het virus waardoor iedereen stappen terug moet doen.
Honderd procent schijt aan het milieu en de steeds maar toenemende overlast voor omwonenden. Inmiddels bestaat driekwart van Nederland uit omwonenden van luchthavens. Het kan Cora van Nieuwenhuizen niet boeien.

Foute ministers

Kortom, een echte VVD-minister in de traditie van het neo-liberalisme. Een overlastminister. Hoe komt het toch dat ze bij de VVD altijd van die hele foute ministers op Infrastructuur en Waterstaat zetten? Ze zijn louter gericht op groei en centjes binnenharken voor het bedrijfsleven. Ze weigeren halsstarrig zich aan te passen aan veranderende omstandigheden.

Schiphol richt zich volgens eigen zeggen op ‘gecontroleerde groei’. Een totaal nietszeggend begrip: “Inderdaad, we hebben het gecontroleerd: u bent gegroeid!”

Hoeveel we hebben ingeleverd

Iedereen die enigszins begaan is met onze gezondheid en onze leefomgeving vindt dat de corona-crisis een mooie gelegenheid is om Schiphol nu juist te laten krimpen. Veertig procent van de vluchten is overbodig. Wie in deze dagen door de weilanden rond Aalsmeer en Amstelveen loopt, beseft hoeveel we als burgers al hebben ingeleverd op het gebied van rust en gezondheid. Nu de luchthaven vrijwel plat ligt is het namelijk stil. De lucht is helder blauw, zuiver, geen vliegtuigstrepen. Het verschil is verbijsterend: onze leefomgeving mét en zónder Schiphol. De laatste keer dat we dit meemaakten was in 2010, toen de Eyjafjallajökull op IJsland met z’n aswolken het vliegverkeer lam legde.

Daarna niets meer

Ik begrijp best dat er aanzienlijke economische belangen verbonden zijn aan Schiphol. Daaraan offeren omwonenden de nodige rust op. Maar het moet wél binnen redelijke grenzen blijven. Er moet naar hen geluisterd worden, met hen rekening worden gehouden. Gebeurt nu totaal niet. Afspraken worden niet nagekomen, metingen worden vervalst, vergunningen niet aangevraagd, belastingen niet betaald. Schiphol en Lelystad komen bij Cora op de eerste plaats en daarna niets meer. En nee, we hoeven niet in het beruchte hutje op de hei te gaan wonen als we last hebben van vliegverkeer.

Geen empathie en benul

Hoe komt het toch dat bij deze VVD-minister totaal geen empathie en benul is voor het feit dat er nog andere grote belangen zijn dan die van het bedrijfsleven? Van huis uit is Cora sociaal-geograaf. In mijn beleving zou zij dus inzicht moeten hebben in de mens en zijn omgeving, welke dingen daarbij belangrijk zijn. Maar alle sociaal-geografen die ik ken (3) zijn de politiek in gegaan. Misschien kun je dus helemaal niks met die studie, behalve baantjes jagen. Ik laat me graag overtuigen van het tegendeel. Want in tegenstelling tot Cora heb ik niet de pretentie overal verstand van te hebben.

Baantjes

Cora is in haar carrière verantwoordelijk geweest voor ondermeer mobiliteit, infrastructuur, havenschap, Eindhoven Airport, toezicht op waterschappen, handhaving, integratie, asiel, immigratie, financiën, sociale zaken, economie, monetaire zaken, industrie, technologie, research, energie, de relaties met India en de bedrijfsvoering van een dierenartsenpraktijk. En nu dus infrastructuur en Waterstaat.
Ik sta altijd perplex van het aantal vakgebieden waarop dergelijke mensen zich bewegen. Bescheidenheid omtrent kennis en vaardigheden zal niet hun sterkste eigenschap zijn.

Ik denk eerder dat je een dergelijke hoeveelheid taken alleen maar kunt behappen als je het niet al te nauw neemt met je huiswerk. Dat blijkt wel bij Cora.

Laatste revisie op 27 mei 2020.