Ik moet mij bij voorbaat verontschuldigen bij de liefhebbers, maar ik ben geen fan van wielrennen. Dat urenlang turen naar de Tour of andere fietstochtjes vind ik pure tijdverspilling. Ik schrijf liever stukjes. Hoewel sommige haatdragende lezers ook dát pure tijdverspilling zullen vinden. Soit. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken.
Kijken naar wielrennen is ook nog eens energieverspilling. Zeker in deze tijden van hoge variabele contracten scheelt het niet kijken naar wielrennen (of langebaanschaatsen) toch al gauw een paar tientjes per maand. Dat u dat maar in uw achterhoofd houdt als u weer eens het WK Tijdrijden passief uitluiert op de bank.
De glimlach van Annemiek
Het enige dat mij aan het wielrennen uitermate bekoort, is de glimlach om de mond van Annemiek van Vleuten. Die is om acuut verliefd op te worden. Zo’n mooie mond zie je zelden in het wielrennen. Gelukkig is ze er nog niet op gevallen, zoals onlangs nog op haar elleboog, want dat zou werkelijk een ramp zijn voor de wielersport en de sponsors. En voor mij, geef ik toe.
Schelden
Ik woon in een gebied dat zeer in trek is bij hobby-wielerploegen. Het zijn de al veel besproken en verguisde grijze mannen in lycra op veel te dure fietsen. Of ploegjes collega’s van de zaak. Die zijn wat jonger over het algemeen. Maar net zo irritant.
De streek is beschermd natuurgebied, rijk aan smalle weggetjes en dijkjes. Wandelaars en ouders met kleine kinderen op fietsjes die zich op zonnige zondagmiddagen eveneens op de dijkjes wagen, worden resoluut van de weg gescholden.
Arme honden
Regelmatig steekt er dan een paniekerige hond over voor de wielen van het peloton, dat eendrachtig met veel gevloek tegen het asfalt klettert met een geluid alsof je een bak bestek omkiepert. Voor de niet-wielrijders klinkt dat altijd als muziek in de oren, een wraaklustig leedvermaak. De arme hond ligt tegen die tijd als een bloederige klodder shoarmareepjes in de berm.
Nooit heb ik er Annemiek met de mooie mond langs zien fietsen, alleen maar grimmige heren. Terwijl in mijn omgeving de sport dat toch zo nodig heeft. Het imago zou er stukken op vooruit gaan en daarmee de tolerantie. Toch twijfel ik of we dat zouden moeten willen. Eigenlijk is het namelijk een sport van niks. Eindeloos fietsen. Jarenlang. Kijk naar de Wikipedia-pagina van Annemiek en je ziet wat ik bedoel. Eigenlijk is het gewoon zielig, maar dat moet ze zelf weten.
Hamster
Wielrennen komt qua niveau van entertainment niet uit boven het rennen van een hamster in z’n loopwieltje. Ja sorry, het wordt tijd dat iemand dat eens durft te zeggen. Ik geef toe, die dieren vinden het waarschijnlijk leuk (of het is dwangmatig), maar er een paar uur naar kijken lijkt mij het toppunt van sneuheid.
Wanneer alle wielrenners vrouwen waren en met een mond en glimlach als die van Annemiek, ja, dan was het een verdedigbare bezigheid. Dan was het nog ergens goed voor. Maar nu…
Laatste revisie op 25 september 2022.
hahahaha. heerlijk gelachen. Dat lycra en die schoentjes, net zo opwindend als de naad van een panty.
En dat ook nog zonder lipstick