Facebook heeft mijn leven verrijkt

Facebook heeft mijn leven verrijkt. Kijk, dát hoor je niet vaak tegenwoordig. Meestal is de kritiek dat het sociale mediabedrijf alles van je weet en deze gegevens genadeloos exploiteert.
Je koopgedrag, je muziek-, boek- en filmvoorkeuren, je relatie, uiteraard je vrienden en je vakantiebestemmingen. Ik noem maar enkele dingen van de vele tientallen aspecten van je dataprofiel. Het schijnt zelfs zo te zijn dat je niet eens een Facebook-account hoeft te hebben om deze gegevens bloot te geven, via de like-knopjes op websites komen ze er op den duur ook achter.

Dit alles maakt het tot een onsympathiek bedrijf. Terwijl Facebook in zichzelf toch een briljant concept is, dat de banden tussen mensen beïnvloedt en versterkt.

Veel inzet

Laat ik het daarom eens niet over de negatieve aspecten hebben (o, heb ik al gedaan), maar over de positieve. Dankzij Facebook ben ik weer in contact met mensen die ik soms vele decennia niet meer had gezien. Toegegeven, sommige mensen uit je verleden hóef je ook nooit meer te zien, maar gelukkig bestaat daar een keuze in. Sociale contacten onderhouden kost veel inzet, met als resultaat dat je heel veel mensen domweg uit het oog bent verloren. Terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling was, omdat je ze graag mag.

Dat wil nog wel eens tegenvallen

Of misschien ben je alleen maar nieuwsgierig om even te zien wat er van dat ene leuke meisje uit je klas is geworden, hoe ze er nu uitziet. Dat wil nog wel eens tegenvallen, dus dan kun je gelukkig weer snel verder met je leven.
Allemaal dankzij Facebook. Zelfs als het niet lukt om in de alledaagse drukte vaak bij elkaar langs te gaan, kun je via Facebook toch een lijntje naar die ander houden. Een geweldig voordeel ten opzichte van vroeger.

Sprong door de tijd

Via Facebook kwam ik weer in contact met een groepje mensen uit mijn middelbareschooltijd. We komen nu om de paar maanden weer samen en het is fascinerend hoe mooi zo’n sprong door de tijd kan zijn, intussen verrijkt door de levens die we hebben geleefd.

Jarenlang heb ik me afgevraagd waar mijn eerste grote liefde was gebleven en hoe het haar was vergaan. Ik had een prachtige tijd met haar in Zagreb en Split. Ik verloor haar uit het oog. Want doordat mooie meisjes trouwen hebben ze doorgaans een andere achternaam. Die achternaam, daar kwam ik recent bij toeval achter en nu kletsen we weer onbekommerd verder via Facebook. En ja, deze hernieuwde ontmoetingen ervaar ik dus als een prachtige verrijking van mijn huidige leven.

Medelijden met de adverteerders

Voor mij weegt die rijkdom wel op tegen de armoede van al die ronduit zielige advertenties die Facebook mij denkt te moeten voorschotelen op basis van mijn dataprofiel. Advertenties voor dingen die ik allang heb gekocht. Advertenties die dermate armzalig de plank mis slaan, dat ik bijna medelijden krijg met de adverteerders die er geld voor neertellen. Het grootste gevaar schuilt feitelijk in de grote hoeveelheid onjuiste informatie die Facebook van de 1,18 miljard gebruikers (nov. 2016) bezit en op grond daarvan denkt te weten hoe mensen in elkaar steken.

Naar mijn idee ontstaat hier een soort parallelle Facebook-werkelijkheid. Mark Zückerberg heeft een beeld van de wereld dat niet klopt. Voorlopige profiteer ik dus nog maar even van zijn briljante uitvinding en neem ik de hardnekkige advertenties voor buikvetverminderaars, uitvaartverzekeringen en trapliften op de koop toe.

En natuurlijk:
Arnoud Hugo wenst alle lezers een fantastisch en gezond 2017!

Laatste revisie op 27 november 2022.