Betrapt in het winkelcentrum

Het Gelderlandplein is een tamelijk luxe overdekt winkelcentrum in Amsterdam-Buitenveldert. Zeg maar vooral voor de toch tamelijk gegoede stand die in die wijk woont. We waagden vorige week een stap buiten onze sociale bubbel en gingen erheen. De vrouw en de zoon wilden wol kopen in de wolwinkel daar. Zij hebben zich toegelegd op het leren breien.
Er mochten maar maximaal twee klanten binnen, dus ik drentelde wat rond voor de winkel. Af en toe liep ik naar binnen om de gezinsleden eraan te herinneren dat mijn geduld niet oneindig was.

Betrapt!

Voor de deur stond in de loopstraat (tja, hoe noem je zoiets als hij overdekt is…) een kunstwerk, een glimmend zilverkleurig beeld met een kniehoog hekje eromheen.
Er was niet direct een bankje in de buurt, dus ik ging op dat hekje zitten. Daar zijn hekjes onder andere voor. Tja, als drie kleine kleutertjes op een hekje mogen zitten, waarom ik dan niet? Dat pakte anders uit.
Ik zat daar al een tijdje berustend voor mij uit te staren, toen uit het plafond een stem klonk: “U mag het kunstwerk niet aanraken!”
Betrapt sprong ik overeind! Ik had mij niet gerealiseerd dat het hekje kennelijk bij het kunstwerk hoorde. Ook was ik mij er niet van bewust dat ik voortdurend werd gadegeslagen. Boven mijn hoofd hing een camera. Ik zwaaide er even geruststellend naar. Maar alleen al het feit dat ik daar doelloos ronddrentelde en af en toe dezelfde winkel in en uit liep was natuurlijk verdacht, zeker met dat mondkapje op. Wat deed die man daar? Wat had hij in de zin?
Haastig ging ik nog maar even de winkel binnen en maande vrouw en zoon tot spoed: ik kon elk moment gearresteerd worden! De beveiligers waren vast al onderweg!

Voortdurend bespied

Zo word je dus voortdurend bespied, in de gaten gehouden. Ongetwijfeld staat er bij de ingang van het winkelcentrum een plakkertje met de waarschuwing dat je wordt gefilmd. Maar wie let daar op? Het dient vooral om juridisch dichtgetimmerd mijn privacy te kunnen schenden. Je denkt er niet meer aan op het moment dat je in je neus staat te peuteren of aan je zak staat te krabben.
Het winkelcentrum wil zich veilig voelen ten koste van de persoonlijke integriteit van de clientèle.

Chinese camera’s

En in China kijken ze mee. Dat bleek onlangs uit een onderzoek van Follow The Money.
Overal in Nederland hangen Chinese camera’s van de merken Hikvision en Dahua, die worden gebruikt voor surveillance en mensenrechtenschendingen door China. En waarschijnlijk ook door winkelcentrum Gelderlandplein.
Het is natuurlijk niets vergeleken bij het lot van de Oeigoeren, maar als ik al terechtgewezen word als alleen maar op een hekje zit, ervaar ik dat toch wel als een schendinkje van mijn mensenrechten.

Strafpunten

Daar begint het. Mijn gezicht zit nu in de database. Een algoritme trekt dat mondkapje er gewoon van af. Daar zijn die Chinezen al heel ver in.
Ik krijg strafpunten op mijn conto voor sociaal gedrag. In China heet dat sociaal kredietsysteem ‘Skynet’. Er is een zwarte lijst en een witte lijst. Wie op de zwarte lijst staat wordt steeds verder in zijn rechten beperkt.
Ook al woon ik buiten China, ik sta nu vast en zeker al op de zwarte lijst. Overdreven? Je weet maar nooit. Bij de Belastingdienst hadden ze er ook eentje zonder dat iemand het wist.
Ik ben dus de pineut. De sjaak. Ik heb een kunstwerk aangeraakt! Zonder iets heel duurs te kopen in winkelcentrum Gelderlandplein! Dat had nog iets goed kunnen maken. Als ik binnenkort spoorloos verdwenen ben, moet u Amnesty waarschuwen! Dan zit ik in een heropvoedingskamp op de Maasvlakte.

Laatste revisie op 17 februari 2022.