Spijt van een reactie
Al bijna vanaf het begin (2003) ben ik betrokken bij de website Amsterdam Centraal. Daarop kunnen mensen uit Amsterdam en omgeving hun mening ventileren over zaken die in de regio spelen. Dit in reactie op artikelen die weer andere mensen schrijven.
Niet alleen de artikelen, foto’s en video’s geven een tijdsbeeld, ook de reacties op de artikelen. Zo kun je zien waarover Amsterdammers zich in de loop der jaren druk hebben gemaakt. Sommige onderwerpen blijven altijd populair (gedrag van fietsers), andere zijn onderhevig aan de waan van de dag.
Wanneer een weblog al meer dan een decennium bestaat, ontstaat het verschijnsel dat mensen spijt krijgen van een reactie die ze jaren geleden hebben geplaatst. Kan gebeuren, een mens kan van mening veranderen. Het feitelijke probleem ontstaat wanneer ze hun standpunt netjes onder eigen naam hebben gepubliceerd. Google is immers gespecialiseerd in het tot in eeuwigheid onthouden van gegevens. Wanneer dan je naam en je verouderde mening genadeloos aan elkaar gekoppeld blijven, kan dat enigszins ongemakkelijk voelen. Op z’n zachtst gezegd, want sommige mensen maken zich er ook zorgen over.
Werkgever
Ze gaan bijvoorbeeld solliciteren en vrezen dat de toekomstige werkgever op hun naam gaat zoeken. Niet denkbeeldig. En dus krijgen we na tien jaar bij Amsterdam Centraal een mailtje binnen of we hun reactie(s) kunnen verwijderen. Men wil niet dat de werkgever een verkeerde indruk krijgt.
Het is kennelijk typerend voor de hedendaagse arbeidsverhoudingen in het neo-liberale klimaat. Werknemers met een mening zorgen alleen maar voor onrust op de werkvloer. Dergelijke sollicitanten worden dus afgewezen. Althans, dat is de vrees van de sollicitant.
Koudwatervrees
Meestal gaat om heel fatsoenlijke en normale reacties op onderwerpen die nu ook niet direct heel controversieel zijn. Volgens mij is het dus koudwatervrees.
We schrijven netjes terug dat we reacties in principe niet verwijderen, tenzij ze in strijd zijn met de huisregels. Ze zijn namelijk onderdeel van een discussie. Men reageert nogal eens op elkaar. Wanneer er reacties zijn verwijderd, raakt de rest van de bijdragen kant noch wal.
De elegantste oplossing is dat we de achternaam bij de reactie verwijderen. We kijken ook of de naam van de betrokkene wordt genoemd in reacties van anderen. Ook daar moeten we dan even ingrijpen. Iedereen tevreden. En dan maar hopen dat Google dat eveneens oppikt.
Laatste revisie op 6 februari 2019.
12 Reacties
jan
Bij de omroep waar ik werk krijgen we meerdere keren per maand verzoeken om reacties weg te halen. Mensen vragen zelfs complete artikelen te verwijderen omdat daar citaten in staan waar ze later spijt van hebben.
Sommige freelancers die voor meerdere opdrachtgevers schrijven vragen of ze bepaalde onderwerpen (meestal showbizz) aan anderen over mogen laten omdat ze bang zijn dat toekomstige opdrachtgevers dan denken dat ze niks anders kunnen dan “de bladen” over tiepen.
CiNNeR
Ik vrees dat het vaak geen koudwatervrees is. Werkgevers hebben keus te over en dat is te merken. Persoonlijk vind ik dat een belabberde mentaliteit onder werkgevers die verstrekkend het internet afspeuren om iets te vinden om over te struikelen.
Heb ook wel eens zo’n verzoek gehad en pas dan meestal de naam aan om de reactie niet weg te hoeven halen. Ik krijg die verzoeken in verband met vervelende familie die teveel privé te weten zouden kunnen komen.
Mijn nickname is allang aan mijn echte naam verbonden maar goed, ik ben afgekeurd en heb weinig familie om me druk over te maken wat dat aangaat.
Arnoud Hugo
Je hebt gelijk dat werkgevers in de praktijk even googlen wie de persoon is. Maar wanneer het gaat om keurige reacties die komen bovendrijven vind ik het koudwatervrees.
CiNNeR
Okee, in geval van beschaafde reacties wel ja 🙂
CiNNeR
Hoewel ik iemand heb gekend die niet werd aangenomen vanwege eerder idealisme en linkse reacties. Zeer net maar blijkbaar niet in het straatje van werkgever.
JOHNN
Zelden of nooit heb ik spijt van een reactie. Dat komt omdat ik meestal eerst iets anders doe voor ik reageer, de reacties die ik zou kunnen betreuren vermijd ik daarmee effectief. Wel erger ik me een enkel keer aan onzin die een ander over mij schrijft. Daar is helaas verder weinig aan te doen, zwijgen is veelzeggend.
Ximaar
Eigenlijk nooit last van gehad. Dwz ik heb veel reacties geplaatst, maar vrijwel altijd onder pseudoniem. Op m’n weblog zijn circa 10.000 reacties van anderen geplaatst, maar zo’n verzoek heb ik nog nooit ontvangen. Ook waarschijnlijk omdat veel reageerders bij mij anoniem reageren. Ik heb nog wel eens een mail-adres uit een reactie gehaald, om de reageerder tegen zichzelf in bescherming te nemen. Bij zo’n verzoek zou ik overigens nooit moeilijk doen. Idd gewoon de naam onherkenbaar maken en zaken die naar een persoon kunnen verwijzen aanpassen zodat dat niet meer zo is.
Toch zou het me niet verwonderen als het meer iets is van de laatste jaren. Bij Facebook gebruiken veel mensen geen pseudoniem en die mensen kunnen op blogs wel eens vaker onder hun eigen naam reageren. Misschien denken ze wel dat dat zo hoort. En het is idd zo dat er naar wordt gezocht.
Arnoud Hugo
Bij Amsterdam Centraal komt het nou ook weer niet zo heel veel voor, maar laatst had ik er weer eentje. Dat is natuurlijk wel een site met politieke en sociale discussies. En opvallend is dat het sollicitatie-argument dikwijls wordt gebruikt bij een verzoek tot verwijdering.
Henk van S tot S
Ben ik blij, dat ik geen achternaam heb 😉
Arnoud Hugo
Vandaar al die controversiële reacties van je zeker. 😉
Hen van S tot S
Reken maar!
Bovendien kan ik mijn nazaten tot niet belasten met mijn ongein 😉
Arnoud
Verdomd, nog niet eens bij stilgestaan. De nazaten! De reputatie staat tot in eeuwigheid op het spel!