Implantaten en het kunstgebit van Vicky

Ja sorry. Even niet geblogd. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Implantaten.
De afspraak stond al meer dan drie maanden, dus ik had ruim de tijd om er tegenop te zien. Maar ja, dan kan ik me dus meteen niet meer concentreren op zaken als vervelende presidenten, vervelende verkiezingen of vervelende Turkse ministers.

Ultieme aftakeling

Een half jaar geleden brak bij mij een kies met kroon af. Niet meer te repareren. Ik had vervolgens de keuze tussen een ‘plaatje’ en implantaten. Een ‘plaatje’ is een ‘partieel kunstgebit’, zag ik later op de nota.
Het woord kunstgebit associeer ik met de welhaast ultieme aftakeling. Met tanden die je vanaf het nachtkastje aangrijnzen vanuit een glas water. Met mummelende bejaarden die vergeten zijn waar ze de prothese gelaten hebben.
Met een ingevallen kwijlmond.

‘Vacume Vicky’

Ik associeer het ook met de Filipijnse Vicky uit de Verenigde Staten, die lang geleden via internet ongevraagd contact met mij zocht. Zij stuurde sexy foto’s van zichzelf. Met als extra aanbeveling dat ze een kunstgebit had. Het duurde eventjes voor ik doorhad dat zij feitelijk suggereerde dat je zo’n ding ook uit kunt doen. En dat dit vervolgens extra vreugde bood bij de orale stimulatie. Het beeld dat haar tandeloze bekkie vacuüm trok rond mijn edele delen stond mij toch niet helemaal aan. Ik verbrak de verbinding. Met een modem kon dat toen nog. Laat maar, Vicky.

Toch maar implantaten dan

Dit alles overwegende, besloot ik te gaan voor de implantaten. Een kostbare zaak, maar ik was tenminste gevrijwaard van de eerder beschreven taferelen. Ik moest wel vier maanden wachten, want de implantoloog had het druk en was ook nog eens twee maanden op reis om de wereld op congressen het implantaten-evangelie te verkondigen of zoiets.
Teneinde er intussen nog wat fatsoenlijk uit te zien kreeg ik van mijn tandarts tijdelijk een ‘plaatje’. Toch nog.

Bazooka Joe

Het ‘plaatje’ zit deels tegen je verhemelte. Dat gevoel kende ik, maar waarvan? Ik had nog nooit eerder zoiets gehad. Toen wist ik het: het voelde net als zo’n groot stuk Bazooka Joe kauwgom tegen je verhemelte. Bazooka Joe kauwgom is een nostalgisch fenomeen uit de jaren vijftig en zestig, hoewel het geloof ik nog steeds bestaat. Er zat altijd een stripverhaaltje bij. Het was niet zo’n zielig tabletje als tegenwoordig, maar een kloeke klont. Niet suikervrij. En daarmee is het kringetje feitelijk weer rond, zal de oplettende lezer opmerken.

De Pavlov reactie

Afgelopen week reed ik naar de Veluwe. Daar wonen de beste implantologen naar men zegt. En als je dan toch zoveel geld gaat uitgeven, kun je er maar beter meteen een uitje van maken.“`
De implantoloog was een vrolijke en kordate man, die meteen de sfeer wist te scheppen dat ik feitelijk voor de lol in zijn stoel lag. Dat scheelt enorm, hoorde ik onlangs nog op de radio. Er komen stofjes in je hersenen vrij die dan zorgen dat je de zaak met vertrouwen tegemoet ziet. De verwachting die je zelf hebt van de behandeling, bepaalt de kans op succes. Het is een soort Pavlov reactie.

Een koevoet

En inderdaad. Haast opgetogen onderging ik de ingreep. En dat terwijl de specialist toch aardig tekeer ging met een kleine koevoet om de kiest eruit te wippen, diepe gaten boorde in mijn kaakbot en met een schroefmachine de implantaten erin schroefde.
“Goed bot!” riep hij opgewekt, en inderdaad, ik begon meteen Pavloviaans te kwijlen.
Met een hamertje tikte hij de zaak nog eens vast.
Binnen een half uur was de zaak gepiept. Ik blij. Nu nog drie maanden wachten voordat de kronen erop kunnen.

De rug en de tekkel

Heb je alles achter de rug, ga je er doorheen. Door de rug, bedoel ik. Dat kwam door Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH), die de volgende dag zo nodig een paar keer opgetild wilde worden. Het mannetje weegt inmiddels bijna 15 kilo. Dat kan ik wel aan, maar soms worstelt en spartelt hij als een onwillige tekkel die je de tram in wilt tillen. Alles bij elkaar was ik behoorlijk blogarbeidsongeschikt geworden. Ik was van plan geweest een diepgaande beschouwing te schrijven over de Nederlandse verkiezingen vanuit het perspectief van het anus-eczeem van Erdogan, maar daar moet ik nu dus even vanaf zien. Jammer dat u deze bijdrage aan de discussie nu moet missen.

_{Laatst bewerkt op: nov 6, 2021 @ 20:07.}

Laatste revisie op 6 november 2021.