Een behoorlijke tegenvaller

Een behoorlijke tegenvaller – Ik mocht vrijdag mijn eerste Pfizer vaccinatie halen. Gezien de heftige kritiek op de GGD de afgelopen tijd, verkneukelde ik mij al bij het vooruitzicht om hier een lekker vilein stukje over te kunnen schrijven. Iedere instantie waarop je het coronaleed kunt afreageren is immers meegenomen.
Helaas, de teleurstelling had niet groter kunnen zijn. In dit opzicht dan.

Ik had een overheidsbrief gekregen waarmee ik als laaggeletterde toch enige moeite had, maar ik begreep dat ik mij online met DigID moest aanmelden. Met enige hulp van mijn bijkans zevenjarig zoontje (ZKKH) lukte dit wonderwel. Ik moest tevens een gezondheidsverklaring invullen, waarin ik de GGD verzekerde van alle smetten vrij te zijn.
Ik kon kiezen uit drie priklocaties, waarvan er geen enkele in mijn toch tamelijk grote gemeente gesitueerd was. Ze waren gewoon allemaal te ver weg om binnen een half uurtje klaar te zijn. Ik wreef mij vergenoegd in de handen: kijk, dat begon al lekker! Eerste minpuntje!

Kans op ellende

Ik ging naar de lokatie in Amsterdam Osdorp. Uit eigen ervaring weet ik dat de kans om in Osdorp tegen ellende aan te lopen groter is dan -ik noem maar wat- Muiden. Dus ik bereidde mij voor op het ergste.

Bij aankomst werd mij direct een parkeerplaats gewezen door een leuke verkeersregelaar met een Surinaamse of Antilliaanse achtergrond. Ik kan Surinamers en Antillianen dikwijls niet uit elkaar houden. Mijn fout. Soit. Dan maar zo.
Het aantal begeleiders bij het vaccinatieproces met oorspronkelijke herkomst uit de al dan niet voormalige rijksdelen was sowieso opvallend groot. Dat was maar goed ook, want op deze manier was een vriendelijke en vrolijke behandeling gegarandeerd (let je op, Wilders?).
Het hele proces tot aan de uiteindelijke prik verliep uiterst gepolijst en klantvriendelijk. Ik werd langs enkele balies geleid die elk weer iets anders van mij wilden, maar dusdanig gemoedelijk dat ik me inmiddels al begon te verheugen op de tweede prik, over een maand.

Rare stuiptrekkingen

Het uiteindelijke vaccinatiemoment was ook weer een genot. Een -vermoedelijk- Antilliaanse schoonheid gaf mij zachte klopjes op mijn bovenarm en daarna een prik. Ik voelde helemaal niets. Het mankeerde er nog maar aan dat ik na afloop als een kind een kusje op de prikplek kreeg, zo geruststellend was de ambiance.

Ik mocht na afloop nog een kwartiertje afwachten of ik geen plotselinge lichamelijke reacties kreeg door deze vaccinatie. Rare stuiptrekkingen. Groene schuimvlokken rond de lippen. Projectielbraken of explosieve bloedspuwingen. Onverhoeds priapisme, zodat je niet met goed fatsoen meer de straat op kunt (Pfizer tenslotte, die van de Viagra).

Tapijthandel

Ik vertrok.
Een nette man die buiten stiekem stond te roken nam de uitgeleiding voor zijn rekening. Noodzakelijk, want ik stond ineens geheel gedesoriënteerd aan de achterkant van het gebouw. Hij wees mij waar ik mijn auto kon terugvinden. Overigens een Nederlander, die naar mijn indruk vroeger in de tapijthandel had gezeten of had gewerkt bij BCC. Zo’n type leek het mij wel. Maar ook hier niets dan lof voor de behulpzaamheid.

Behoorlijk balen

Nou, dat was dus al met al behoorlijk balen. Afzeiksgewijs viel hier helemaal niks te halen. De GGD had de zaakjes keurig voor elkaar. Vooral natuurlijk dankzij die tientallen medewerkers die hun uiterste best hadden gedaan het mij naar de zin te maken. Je gaat er voor je lol heen.
Ontluisterd reed ik weg.
Nou ja, vooruit, eind mei krijgen ze nog een tweede kans.

Correctie: In een eerdere versie rekende ik Suriname tot de Cariben. Dat was natuurlijk een schandelijk onnozele fout, die ik dankzij een oplettende lezer kon corrigeren. Ik heb daarom de dingen maar snel even anders geformuleerd.

Laatste revisie op 2 oktober 2024.