Wat is er eigenlijk mis met links zijn?

De laatste jaren is het bon ton geworden om linkse opvattingen fanatiek te verketteren. Links is de oorzaak van alle ellende in dit land. Het wordt vooral gedaan door lieden en media die zelf niet al te frisse opvattingen hebben. Maar dat vind ik dan weer.
De onderbouwing van de kritiek op links is meestal magertjes. Logisch in mijn optiek, want links staat voor vooruitstrevend, ruimdenkend, zorg voor de zwakkeren, idealen, solidariteit en behoud van natuur en milieu.

Nationaal-socialistische begrippen

Dan vraag ik mij toch ernstig af: wat is daar mis mee? Welke mensen kunnen daar tegen zijn? Nou, dat zijn er tegenwoordig genoeg. Het progressieve volksdeel wordt door treiterend rechts in de hoek gezet als ‘Gutmensch’, ‘Deugmens’ en ‘Linksmensch’. Uiteraard refererend aan nationaal-socialistische terminologie als ‘Uebermensch’. Dit gebeurt heel bewust. Zo is men bij de PVV onvermoeibaar bezig met het verzinnen van termen die bepaalde groepen denigreren. Denk aan ‘kopvoddentax’, ‘Marokkaans straattuig’, ‘linkse grachtengordel-elite’.

Links krijgt de schuld van immigratie

Opmerkelijk is ook dat links nogal eens de schuld krijgt van zaken die toch echt hun oorzaak vinden in rechts beleid. Zoals bijvoorbeeld het ‘probleem’ van de immigratie. De instroom van gastarbeiders is indertijd in gang gezet en bevorderd door de toenmalige centrum-rechtse kabinetten. Men deed het op verzoek van grote bedrijven die goedkope, ongeschoolde werkkrachten nodig hadden. Die bedrijven kunnen toch moeilijk worden getypeerd als ‘links’. De bedoeling was dat de gastarbeiders op den duur zouden terugkeren naar hun thuisland. Het eerste kabinet Van Agt is verantwoordelijk voor de wet die gezinshereniging mogelijk maakte en daarmee voor de massa-immigratie. Of je dat goed of slecht vindt is echter geen kwestie van links of rechts, maar in hoeverre je er last van hebt (gehad). Het doet namelijk nogal een beroep op het absorberend vermogen van de samenleving, vooral in de grote steden.

Ethisch besef

Ik beschouw mezelf als links. Want links blijkt toch nog steeds de hoeder van een zeker ethisch besef, van de moraliteit. Maar volgens ‘rechts’ is dat ook weer fout, want ‘links’ mag zich niet opwerpen als de stroming met het moreel gelijk aan zijn kant. Doe dan zelf beter je best, denk ik dan. Maar goed.

De praktijk wijst helaas uit dat de zorg voor de samenleving grotendeels neerkomt op de schouders van het progressievere volksdeel. Want hoewel zaken als natuurbescherming niet links of rechts behoren te zijn, kun je de bescherming van de Waddenzee of het Groningse land niet toevertrouwen aan rechts. Rechtse partijen boren liever naar gas en olie. Pas als half Groningen is ingestort neemt de VVD-minister schoorvoetend maatregelen.

Treiteren tegen links

Voor een democratie is niettemin een traditionele links-rechts tegenstelling best gezond. Het voorkomt dat een van de twee flanken doordraaft in z’n ideologie.

Gevaarlijk is echter de opkomst van het onverdraagzame (ultra)rechtse geluid, dat zich bedient van instrumenten als treiteren, intimideren, gewetenloos liegen, digitaal aan de schandpaal nagelen, op de persoon spelen, privacyschending, schelden, denigrerend taalgebruik, generalisatie, stemmingmakerij, seksisme, racisme, het voeren van hetzes in sociale media, nepnieuws, het via websites en sociale media opruien van horden volgers en het opkloppen van incidenten. Alles is blijkbaar geoorloofd. Het zijn fascistoïde methoden. En dan formuleer ik het nog mild. Men heeft er blijkbaar geen benul van hoe dit een samenleving vergiftigt.

De kwaadaardige ziel

Wat is er tegen te doen? In elk geval moeten we het niet normaal gaan vinden. Journalistiek en blogs moeten tegengas geven. Daders moeten worden aangesproken, zoals minister Asscher laatst heel goed deed.Verder moeten we de leugens ontzenuwen, factchecken. Misschien is het aantal meelopers daarmee in te perken. De aanstichters zijn volgens mij onverbeterlijk: zij hebben een kwaadaardige ziel. Die helaas in deze tijden dankzij internet alle ruimte krijgt.

Laatste revisie op 12 mei 2021.