Rosh Hanikra en Hebron
Buitenland

De meisjes uit Hebron

Rosh Hanikra en Hebron

Vorige week stond ik bij Albert Heijn in Amstelveen. Deze week stond ik aan de grens met Libanon. In Rosh Hanikra. Ik sprak kort met een Palestijns meisje uit Hebron. Ze was daar samen met een heleboel andere meisjes uit die plaats. Hebron is bezet gebied. Of zoals de Israëlische autoriteiten het misleidend betitelen: betwist gebied.

Doorlaatposten

Dat ze daar zomaar in het noorden van Israël mochten komen, verbaasde mij enigszins. Ik kende alleen maar beelden van soldaten bij doorlaatposten die heel erg moeilijk deden wanneer Palestijnen de grens over wilden. Moet ik eens navragen hoe dat zit. Ik houd het niet bij. Als ik dat wel doe raak ik in een depressie.

Ingepikt

In elk geval zagen de meiden er prachtig uit, keurig gekleed en zorgvuldig opgemaakt. Je moet tenslotte goed voor de dag komen als je eens je gevangenis uit mag. Waarschijnlijk wordt tijdens hun afwezigheid weer een stuk van hun land door kolonisten ingepikt.

Slijmerd

Ik mompelde iets in de trant van dat ze de hoop op een eigen staat niet moest opgeven. Thank you, zei ze. En elke keer dat ik haar opnieuw tegenkwam in de grotten van Rosh Hanikra glimlachte ze naar me. En ik dacht elke keer over mezelf: wat ben je toch een politieke slijmerd! Van die vrijblijvende opbeurende dingen zeggen waar ik zelf niks voor hoef te doen. En ook niets voor kán doen.

Hufters

Eigenlijk zou ik dit land moeten haten. De kliek van reactionaire of zelfs racistische lieden die hier de dienst uitmaakt stemt weinig hoopvol. Gelukkig wonen er ook nog leuke mensen, zoals mijn familie en vrienden. En meisjes uit Hebron. Dat maakt het bezoek elke keer weer draaglijk. Op straat echter barst het van de asociale hufters die voordringen in elke rij, meteen toeteren als je een tiende seconde te lang voor het groene stoplicht blijft staan, of zich arrogant gedragen als Gods uitverkoren volk. O wacht, dat zijn ze ook. Volgens hun eigen heilige boeken dan. Het is een prachtig land, qua historie en natuur en zo, maar ik word er telkens heel erg moe van. Stond ik maar weer bij Albert Heijn.

Lees ook:
De vrouw met de baard en andere uitingsvormen

Laatste revisie: jan 13, 2019 @ 18:12.

Laatste revisie op 13 januari 2019.

(263 keer bezocht, 1 bezoeken vandaag)

Schrijft op Arnoud Hugo en Amsterdam Centraal. Vader ZKKH. Wanneer tijd over: schrijven, muziek, voorlezen, redactie Amsterdam Centraal.

4 Reacties

  • JOHNN

    Ik kan de angst van de holocaust overlevers en de erop volgende generaties voorstellen. Maar ze moeten er voor waken dat die angst hun hele verhouding naar de rest van de wereld gaat overheersen. Dankzij de zware financiële en morele steun vanuit de machtige Amerikaans-joodse gemeenschap heeft Israël zich tot een soort middeleeuwse vesting te midden van vijandig gebied kunnen vestigen als economisch en militair onaantastbare macht. Maar zo kun je niet eeuwig tegenover je buren blijven staan. Actie geeft reactie geeft escalatie. En escalatie kweekt haat, en haat verduistert het verstand. De situatie kan niet bestendig zijn. Maar hoe kan ik Israël ernstig bekritiseren zonder van antisemitisme te worden beschuldigd? De nuance is zover uit het oog verloren dat zelfs nuancerende Joden in Israël als antisemiet worden bestempeld. Wat een droevige uitkomst van 1948… En de kolonisten bouwen voort met het geweer aan de schouder… In Egypte wil ik niet wonen, in Israël evenmin.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Previous Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this
Total
0
Share