Vorige week stond ik bij Albert Heijn in Amstelveen. Deze week stond ik aan de grens met Libanon. In Rosh Hanikra. Ik sprak kort met een Palestijns meisje uit Hebron. Ze was daar samen met een heleboel andere meisjes uit die plaats. Hebron is bezet gebied. Of zoals de Israëlische autoriteiten het misleidend betitelen: betwist gebied.
Doorlaatposten
Dat ze daar zomaar in het noorden van Israël mochten komen, verbaasde mij enigszins. Ik kende alleen maar beelden van soldaten bij doorlaatposten die heel erg moeilijk deden wanneer Palestijnen de grens over wilden. Moet ik eens navragen hoe dat zit. Ik houd het niet bij. Als ik dat wel doe raak ik in een depressie.
Ingepikt
In elk geval zagen de meiden er prachtig uit, keurig gekleed en zorgvuldig opgemaakt. Je moet tenslotte goed voor de dag komen als je eens je gevangenis uit mag. Waarschijnlijk wordt tijdens hun afwezigheid weer een stuk van hun land door kolonisten ingepikt.
Slijmerd
Ik mompelde iets in de trant van dat ze de hoop op een eigen staat niet moest opgeven. Thank you, zei ze. En elke keer dat ik haar opnieuw tegenkwam in de grotten van Rosh Hanikra glimlachte ze naar me. En ik dacht elke keer over mezelf: wat ben je toch een politieke slijmerd! Van die vrijblijvende opbeurende dingen zeggen waar ik zelf niks voor hoef te doen. En ook niets voor kán doen.
Hufters
Eigenlijk zou ik dit land moeten haten. De kliek van reactionaire of zelfs racistische lieden die hier de dienst uitmaakt stemt weinig hoopvol. Gelukkig wonen er ook nog leuke mensen, zoals mijn familie en vrienden. En meisjes uit Hebron. Dat maakt het bezoek elke keer weer draaglijk. Op straat echter barst het van de asociale hufters die voordringen in elke rij, meteen toeteren als je een tiende seconde te lang voor het groene stoplicht blijft staan, of zich arrogant gedragen als Gods uitverkoren volk. O wacht, dat zijn ze ook. Volgens hun eigen heilige boeken dan. Het is een prachtig land, qua historie en natuur en zo, maar ik word er telkens heel erg moe van. Stond ik maar weer bij Albert Heijn.
Laatste revisie: .
Laatste revisie op 13 januari 2019.
Ik kan de angst van de holocaust overlevers en de erop volgende generaties voorstellen. Maar ze moeten er voor waken dat die angst hun hele verhouding naar de rest van de wereld gaat overheersen. Dankzij de zware financiële en morele steun vanuit de machtige Amerikaans-joodse gemeenschap heeft Israël zich tot een soort middeleeuwse vesting te midden van vijandig gebied kunnen vestigen als economisch en militair onaantastbare macht. Maar zo kun je niet eeuwig tegenover je buren blijven staan. Actie geeft reactie geeft escalatie. En escalatie kweekt haat, en haat verduistert het verstand. De situatie kan niet bestendig zijn. Maar hoe… Lees meer »
Blijf je met dit soort dingen wél binnen de lijntjes, Henk? 😉 Ik weet niet hoe dit er op de mobiele versie uit gaat zien.
Op mijn mobieltje blijft het in de verticale stand binnen lijnen en is duidelijker te “lezen” dan de letters.
🙂