Mijn gemoed luchten over de oorlog
De hele week probeer ik al tot een stukje over Poetins inval in Oekraïne te komen.
Het is heel moeilijk om de juiste woorden te vinden, mijn emoties op schrift te zetten.
Een verslag van al mijn pogingen…
1e poging
U kent de beelden. Een bijna lege straat. Een helse lichtflits. Explosie. Een hond jankt luid in angst en pijn. In de verte liggen vier mensen dood op het trottoir. Twee volwassenen, twee kinderen. Aan de stoeprand staat een eenzaam rolkoffertje. Op de weg staat de plastic vervoersbox voor de kat.
Mijn onmachtige verontwaardiging is niet in woorden te vatten.
Tweede poging
Net als u waarschijnlijk leef ik de afgelopen week in woede en verbijstering over de agressie van psychopaat Poetin in Oekraïne. Het erge is ook nog dat we er behalve in een demonstratie of blogstukje geen directe uiting aan kunnen geven. We kunnen zelfs niet door de brievenbus van het Kremlin gaan staan pissen.
We dachten in Europa de verschrikkingen van een oorlog ontstegen te zijn en de zaken beschaafder op te lossen.
De signalen dat we te maken hadden met een bewind van boeven en oorlogsmisdadigers waren er wel. Het liquideren van dissidenten in binnen- en buitenland. Het ondersteunen van een Syrische dictator. Het helpen neerschieten van MH17. Het infiltreren van de Donbas.
Maar de economische belangen hadden voorrang. Europa werd afhankelijk en chantabel. Niet de burger heeft daar schuld aan, maar elke multinational die zaken deed met Rusland. En nu ze zich allemaal terugtrekken zien we pas hoeveel dat er waren.
Maar ja, u weet dat allemaal al…
Derde poging
De gewone burger zit in de rol van machteloze toeschouwer. Die kan slechts woedend ondergaan dat het dagelijks leven overhoop wordt gegooid en de prijzen stijgen. Maar dat is niets vergeleken bij het lot van de Oekraïners, die hun hele bestaan nu noodgedwongen samenpersen in een rolkoffertje, op de vlucht moeten en onderweg beschoten worden.
We moeten toch af van het systeem dat het lot van miljoenen mensen kan afhangen van één misdadig mannetje. Ik zou de banden met China ook maar vast verbreken…
Maar ja, ook dit zijn nog geen woorden die als uitlaatklep voor mijn gemoed kunnen dienen.
Vierde poging:
Poetin: jij vuile Russische rukhufter, psychopathische Kremlinklootzak, dwarsgestoorde Wolgaschlepper, laffe lamlul, criminele kozakkenkontneuker, leugenachtige Lavrovse bokkenlul, beschimmelde borsjtbastaard, huichelachtige massamoordenaar, verknipte balalaikabeffer, meervoudige matroesjkaneuker met je rattige rotkop, cyka blyat!
Zo, dát komt meer in de richting…
Laatste revisie op 12 maart 2022.
Arnoud Hugo
Schrijft op Arnoud Hugo en Amsterdam Centraal. Vader ZKKH. Wanneer tijd over: schrijven, muziek, voorlezen, redactie Amsterdam Centraal.
3 Reacties
John Zwart
Inmiddels is er veel gebeurd. Veel wat in de ergste angstdromen thuishoort, maar het is werkelijkheid. Misschien moeten we Zelensky die vanochtend virtueel even bij ons langskwam heel serieus nemen.
Misschien staat hij echt te vechten op de grens tussen dictatuur en democratie. Dan moeten we breder kijken dan naar een land dat knokt voor zichzelf om te overleven. In ieder geval is dit onderwerp nu te groot voor spot en/of ironie. Dat stadium wordt meest pas bereikt op een flink aantal jaren na het beëindigen van een oorlog.
Bart
Beste Arnoud, dit soort dingen op deze manier uiten, lucht niet op! In ieder geval niet via een website of zo. Of als ironisch, maar toch ook ‘verslaggever’…Wat je ook vind van Poetin, hij is de exponent van weliswaar frauduleus verkregen stemmingen in een frauduleus land, er zijn blijkbaar Russen die hem steunen, niet veel meer, zo heb ik begrepen, zijn beste vrienden stappen massaal op, en de banden van zijn aanvalswerktuigen zijn van Chinese kwaliteit, dus dat stemt zeer tot hoop dat deze oorlog geen atoomoorlog wordt: De ‘rode knop’ is ongetwijfeld vastgeroest, President Biden, daar mag je van alles over vinden, is niet dement en Europa is behoorlijk alert geworden, omdat de gaspijplijn is doorgesneden.
Maar ik begrijp de emotie, ik heb iets(alles!) tegen oorlog, of het nu in Syrië, het vaderland van mijn geliefde is of elders in de wereld waar ik geliefden heb wonen…
Wij, Nederlanders en Europeanen, zijn slechts door verbondenheid als mensen in het grote geheel geplaatst, de Russen zijn niet anders. Het zijn hun tirannen, Poetin en die mafkees uit Belarus (wit -Rusland) die denken dat macht de overwinning geeft…
De geschiedenis wijst anders uit. Helaas altijd al, ende mensen die de macht hebben, zijn meestal mensen die zichzelf niet in de hand hebben, dat is waarom de democratie is bedacht, het enige systeem dat dictators kan tegenhouden…
John Zwart
Opgelucht? Nee, ik denk het niet…
Maar we zagen het al zolang voor onze ogen gebeuren. Het gewroet in de Donbas, de inval en annexatie van de Krim. De lessen aan al Assad: gewoon platbombarderen die lastige burgers. Er werden afkeurende woorden gesproken – en daar bleef het bij. Betere aanmoediging kon die geheimedienst gluiperd niet krijgen. De manier waarop hij met het MH17 onderzoek omging en de geleverde commentaren waren een voorproefje van wat er nu aan de hele wereld voorgeschoteld wordt.
”het westen” liet het gebeuren want ja: hij loopt met die nucleaire knop in zijn zak. Gewoon zaken blijven doen, dat maakt de man economisch afhankelijk, dat houdt hem wel tegen. Naief, ja men was naief en erger: men is dat ook gebleven toen de situatie allang escaleerde. En hoe meer men het bleef ”aanzien” hoe onmogelijker het werd om te de-escaleren.
Er zijn een aantal dingen die ons worden verweten die aan ons kleven: we (usa&uk met onze schoorvoetende instemming) hebben het voorbeeld gegeven dat je best een soeverein land kan binnenvallen… Irak. En uitputtend bombarderen. En toen ons Groninger gas bijna op was wilden we (Nam-Gasunie) heel graag een aardgas ”draaischijf” blijven, zodat het leidingnet geéxploiteerd kon blijven. Met Russisch gas, we wilden mee blijven doen in de competitietop, zetten mee in op Nordstream 1 & 2. De Groningers met hun scheefgezakte e gescheurde huizen waren niet interessant, namelijk niets aan te verdienen.
De koude oorlog was allang bezig een hete oorlog te worden. Nu het heel heet is valt het opeens op. Maar het was allang aan de gang, we verkozen het te verdringen tot het ons echt begint te raken. En het zijn weer de burgers die de prijs betalen. Het ergst de kleine landen, bekneld tussen de oorlogsmachine van de grote ter weerszijden.