Ik bevind mij in het noorden van Israel, in het stadje Nahariya. De burgemeester is nog steeds dezelfde als toen ik hier in 1998 voor het eerst kwam. Al even lang hoor ik van verschillende inwoners dat de man niet goed bij zijn hoofd is en een regelrechte minidictator. Ik heb de neiging hen te geloven als ik de voorbeelden hoor.
Grote bomen geven lekker schaduw en dat is fijn in dit klimaat. Maar grote bomen laten ook veel blaadjes vallen en dat geeft volgens de burgemeester veel te veel rommel op straat. De meeste heeft hij daarom laten kappen en vervangen door zielige kleine palmpjes. Verder heeft hij verordonneerd dat alle nieuwe huizen wit van kleur moeten zijn. Zijn eigen huis is overigens bruin. Wanneer er ergens nieuwbouw plaatsvindt schijnt hij persoonlijk te komen inspecteren of alles wel naar zijn zin is. Zo niet, dan moet het worden veranderd.
Hij heeft ook een ‘kunstwerk’ laten aanbrengen langs de strandboulevard: een enorme Israëlische vlag. Daarvan zijn er namelijk in deze stad maar heel weinig (Nationalisme? Hier???). De enige ‘kunst’ aan dit ‘kunstwerk’ is dat het van kunstgras is gemaakt.
Gisteren zag ik hem toevallig zitten in een restaurantje in het winkelcentrum. Hij ziet eruit als de shabby colporteur van Oosthoek encyclopedieën die wij in de jaren zestig meermalen aan de deur kregen. “Wij weten alles al wat wij moeten weten,” zei mijn vader dan altijd. Later zei hij aan tafel nog: “Als ie hem nou zelf eens uit z’n hoofd leert, hoeft hij niet meer met die dingen langs de deuren.”
De burgemeester is dus bepaald niet iemand met een charismatische uitstraling, maar ondertussen komen regelmatig allerlei kontkruipers hem even de hand schudden. Altijd nuttig als je nog eens zijn dictatoriale goedkeuring voor iets nodig hebt natuurlijk.
In dit land wordt de burgemeester gekozen. Ondanks de onvrede zit hij er nog steeds. Misschien zijn de andere kandidaten steevast nóg erger. Je zou bijna dankbaar zijn dat de burgemeesters in Nederland worden benoemd. Bijna.
Laatste revisie op 8 februari 2019.
Een regelrechte torpedo voor de propagandisten voor een gekozen burgemeester. Mogen de recente niiet-gekozen burgemeesters van Amsterdam dan wel heel wat kritiek over zich heen hebben gekregen, dictators zijn ze in geen geval. Die worden gekozen door kontlikkers.