Te laat met een mening

Ik denk altijd een weekje na over ernstige gebeurtenissen waarover ik een mening moet hebben. Maar dan is het soms te laat. Dan zitten mensen al lang niet meer te wachten op mijn mening.
Toch wil ik bij zo’n ramp als de terreuraanslagen in Parijs niet direct weer zo’n snelle reactie op Twitter plempen, tussen al die honderdduizend andere verontwaardigde meninkjes van 140 tekens.

Of bij gebrek aan een gevat twittermeninkje een verwijzing plaatsen naar een van die rake stukjes van onze nationale columnisten, die binnen één dag precies weten hoe het allemaal zat en zit. Daar hangt overigens nog een prijskaartje aan, want menige column zit tegenwoordig verschanst achter de betaalmuur. Betalen voor een mening, er zijn mensen die dat doen.

Vlaggetje

Ik plaatste ook geen Frans vlaggetje over mijn profielfoto op Facebook om mijn solidariteit te betuigen met de Parijzenaars. Sorry. Wanneer ik dáár aan begin, is mijn profielfoto permanent verduisterd door de vlaggetjes van landen die lijden onder terreuraanslagen. Of drone-aanvallen.

Uiteraard vond ik het meteen afschuwelijk wat er in Parijs gebeurde. Maar er komt nog zoveel meer bij kijken als je niet direct oppervlakkig uit de hoek wilt komen. Je moet bijvoorbeeld zorgen dat je niet alle moslims over één kam scheert. Je moet nadrukkelijk onderscheid maken tussen gestoorde fundi’s en ‘gewone moslims’. Het makkelijkst zijn natuurlijk de moslims die zich publiekelijk distantiëren van het geweld, bijvoorbeeld op de Facebookpagina ‘Niet mijn islam’. Dat vinden de niet-moslims toch altijd het prettigst.

Wapenhandel blijft buiten schot

Ik moet tevens in mijn redenering betrekken dat ‘het westen’ ook massa’s doden op z’n geweten heeft in de oorlogsgebieden Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan, Palestina en tja, waar niet? Ook dat er heel veel wapens door het westen in die gebieden worden gepompt. Gek dat wapenindustrie en wapenhandel altijd buiten schot blijven bij anti-terrorisme maatregelen.

Complottheorie

Ik heb even overwogen om op de gebeurtenissen ook nog een complottheorie los te laten. In de trant van: de veiligheidsdiensten hebben zelf de aanslag georchestreerd om zodoende nóg hardere maatregelen tegen de instroom van (moslim-)vluchtelingen te kunnen nemen. Groot probleem in één klap opgelost. Maar de kans dat ik dan nog serieus genomen word is klein. Dat krijg je als je teveel House of Cards op Netflix kijkt. Die serie zit vol politici die zonder scrupules handelen om hun doelen te bereiken. Dan ga je denken dat het er in de werkelijkheid ook zo aan toe gaat, hahaha, *kuch*.

Maar goed, Parijs dus. Een mening. Het mooie van aarzelen met een mening, treuzelen zelfs, is dat het probleem vanzelf weggaat. Na een week interesseert het mensen al niet meer wat ik ervan vind. Dan is de aandacht alweer op iets anders gericht, zoals misschien het nieuwe schlager-album van Jan Smit. Is ook vreselijk, maar dat past tenminste beter binnen de veilige wereld van alledag.

Foto: Parijs in 1969 (bewerking), Arnoud Hugo, klik voor hele foto.

Laatste revisie op 2 februari 2019.