-
Heel veel haat en harteloosheid
Mijn zoontje van vier beweegt zich nog onbevangen door de wereld. Vrijelijk praat hij met allerlei mensen, ook vreemden. Ik geniet daarvan.Ik besef dat de dag niet ver meer is dat ik hem zal moeten waarschuwen. Ik moet hem vertellen dat niet iederéén zo lief en aardig is. Soms zelfs vals, kwaadaardig en haatdragend. Dat wordt nog lastig uit te leggen. Wie op Twitter of Facebook kijkt, zinkt de moed soms in de schoenen. Zo lees ik tientallen reacties van Nederlanders op de (nu teruggedraaide) Amerikaanse maatregel om kinderen van Midden-Amerikaanse vluchtelingen te scheiden van hun ouders. Die ouders zijn illegaal de grens overgestoken, dus eigen schuld, is de breed…
-
Steeds meer wijsneuzen en gelijkhebbers
Het aantal wijsneuzen en gelijkhebbers is sinds pakweg de jaren 70 spectaculair gestegen. Ongetwijfeld komt dit door het hogere opleidingsniveau van de jongere generaties. Dat is goed, maar het heeft ook zijn keerzijden. Was vroeger Marcel van Dam de enige nationaal bekende betweter, tegenwoordig staat Twitter vol met quasi-intellectuele snotneuzen.Het formuleren van meningen is dankzij datzelfde Twitter geëxplodeerd, maar helaas is de kwaliteit van de opinies niet navenant toegenomen. Er is nauwelijks ruimte voor verschil in opvatting of invalshoek. Vooral in discussies over racisme, slavernijverleden, dierenwelzijn, feminisme en #metoo zijn de marges klein als je tot de ‘buitenstaanders’ behoort. ‘Buitenstaander’ zijn betekent kort door de bocht: geen kleurtje, geen voorouders…
-
Onnozel twitteren
Dan komt er zo’n dametje bij je twitteren dat ze je heel veel volgers kan bezorgen. Ze lijkt me een beetje onnozel, want zelf heeft ze er maar 127. Dat geeft mij geen vertrouwen in de zaak.
-
De nutteloosheid van de open brief
Ik word altijd droevig van open brieven. Het is een knullige stijlvorm. De schrijver wil tegen iets protesteren of iets gedaan krijgen. Zijn doelwit is doorgaans een publieke figuur: de premier, de koning, de blonde profeet.Maar hij is (terecht) bang dat zijn betoog wordt genegeerd. En daarom maakt hij het hele volk deelgenoot van de inhoud. Dat moet dan een beetje druk zetten. Maar het volk heeft wel iets anders aan het hoofd dan open geneuzel. En dus is de open brief uiteindelijk een machteloos gebaar. Deprimerende achterbuurten Ik google even op de term ‘open brief’ en raak verzeild in de deprimerende achterbuurten van het openbrievenproza. Hier: columniste Ingrid de Moel in…
-
Te laat met een mening
Ik denk altijd een weekje na over ernstige gebeurtenissen waarover ik een mening moet hebben. Maar dan is het soms te laat. Dan zitten mensen al lang niet meer te wachten op mijn mening.Toch wil ik bij zo’n ramp als de terreuraanslagen in Parijs niet direct weer zo’n snelle reactie op Twitter plempen, tussen al die honderdduizend andere verontwaardigde meninkjes van 140 tekens. Of bij gebrek aan een gevat twittermeninkje een verwijzing plaatsen naar een van die rake stukjes van onze nationale columnisten, die binnen één dag precies weten hoe het allemaal zat en zit. Daar hangt overigens nog een prijskaartje aan, want menige column zit tegenwoordig verschanst achter de…
-
Bericht aan de harteloze hork
Op de sociale media kwam afgelopen week schrijnend tot uiting hoe hardvochtig veel Nederlanders reageren op het vluchtelingenprobleem. Vooral de trieste foto van het verdronken kleutertje Aylan verdroegen ze niet. Dat was ‘emoterreur’ en ‘emoporno’ van de ‘gutmenschen’ om de discussie te beïnvloeden. De term ‘gutmensch’ is door rechts Nederland uitgevonden om de goedbedoelende medeburger weg te zetten als iemand die zich beter zou voelen dan zij, als iemand die pretendeert het moreel gelijk aan z’n kant te hebben. De kwalijke associatie met het Nationaal Socialistische ‘übermensch’ mag duidelijk zijn. Begrippen als compassie, empathie en solidariteit zijn bij deze onverdraagzame groepen ver uit beeld geraakt. Dat zagen we al bij…