Hengelen met een tandenborstel

Ik had eens een collega die ver van de bewoonde wereld in de ontwikkelingshulp zat. Zij vertelde bij terugkomst in Nederland dat ze in de rimboe totaal niet had meegekregen wat er allemaal in het thuisland gebeurde.
Ik houd daar wel van. Het toont de betrekkelijkheid van de dingen. Lekker rustig achter de feiten aanlopen. Dat doe ik vaak ook wel. Zo had ik in eerste instantie niet in de gaten dat er grote opwinding was ontstaan over een oude man met een snor en een kaars. Ik besloot de achterstand snel even in de halen, want voor je het weet brandt de wereld af zonder dat je het in de gaten hebt.

Het was niet niet fraai wat ik in de media voorbij zag trekken. De cursus ‘Creatief met kaarsen’ was weer eens een dieptepunt in de Nederlandse tv-historie. Het wordt volgens mij hoog tijd dat die ouwe snor zelf eens een kaars in die bruine ster van hem geramd krijgt, dan piepen zijn aambeien daarbij vanzelf ‘the blues’. Want daar houdt hij van.
Ik stel voor dat we voortaan aan al die eigengeilende artiesten een uiterste houdbaarheidsdatum opleggen, want sommigen beginnen echt onverdraaglijk te stinken.

Minder erg

Ik had het er eigenlijk niet over willen hebben, want er is al veel te veel over deze voetbalneuzelaar gezegd en geschreven. Wat mij opviel was dat hij sprak over een soort ‘jeugdzonde’. Alsof iets minder erg is als je het doet als je jong bent en ‘ach ja, dat was een heel andere tijd’.
Zo kun je ook redeneren: ach ja, ik heb destijds een heleboel onderduikers aangegeven bij de Duitsers. Ik ben daar niet trots op, maar ach, toen was ik jong en het was natuurlijk een heel andere tijd!’
Kortom, die kletspraat gaat niet op.
Ik kan u bovendien uit eigen waarneming verzekeren dat het ook in de jaren 70 geen usance was om kaarsen tussen de benen van bewusteloze dames te planten.
Daarmee wil ik niet zeggen dat het fenomeen seksuele vernedering niet wijd verbreid is in de maatschappij, zowel vroeger als nu. Je hebt altijd mensen met zieke humor op kosten van een ander. En daarbij wordt er eveneens toegekeken zonder in te grijpen, besmuikt gelachen.
Vooral in staat van dronkenschap gaat er veel mis.

Naar Parijs

Toen ik achttien was gingen we met school op werkweek naar Parijs. In onze klas zat een jongen met veel branie, het hoogste woord, maar eigenlijk een slapjanus.
We logeerden in een klein hotelletje in de Rue Monsieur Le Prince. We maakten kennis met het verschijnsel ‘bidet’, maar wisten niet waarvoor je dat moest gebruiken. Dus pisten we er maar in. Elke ochtend bonkte de oude eigenaresse van het hotel op de deur en riep ‘Huit heures, mes enfants!’
Dat waren waarschijnlijk de instructies van onze sexy lerares Frans die ons vroeg uit de veren wilde hebben om zoveel mogelijk Franse cultuur op te kunnen snuiven. Ik vergaf haar het vroege uur, want ik was een beetje verliefd op haar. Ik fantaseerde ooit door haar ontmaagd te worden, maar het is er nooit van gekomen. Ik kreeg wel een uiterst geflatteerde negen voor Frans op mijn examen. Daar moest ik het mee doen. Ik wou dat ik had mogen kiezen… Maar ik dwaal af. Ter zake.

Het ettertje

Alle jongens verzamelden zich ‘s avonds op een enkele hotelkamer en zaten daar kennis op te doen omtrent de Franse wijn uit het goedkopere segment. Want je bent tenslotte niet voor niets op werkweek in Parijs. De slapjanus lag tot onze verbijstering al na twee glazen volkomen uitgeteld dwars over het bed in de hotelkamer.
Dit stelde een andere jongen in de gelegenheid een lolletje uit te halen. Hij was het ettertje van de klas waar iedereen wel een beetje bang voor was. Hij had een scherpe tong en wist je altijd wel in een hoek te zetten met een laatdunkende opmerking of hatelijkheid.
U merkt, ik voer bij voorbaat al enige verzachtende omstandigheden aan ter verdediging van mezelf en de andere omstanders. Het leek het ettertje namelijk een leuk idee om de gulp van de slapjanus open te trekken en met een tandenborstel diens piemel naar buiten te hengelen. Dit onder aanmoedigende kreten van de toeschouwers. Ik deed niet mee, maar maakte ook geen bezwaar. Ik keek toe. Ik was al blij dat het mijn tandenborstel niet was.
In welke categorie hoort dit thuis? Dronken baldadigheid of aanranding? Ieder ging diep in de nacht terug naar zijn eigen kamer. Ik stel mij zo voor dat de slapjanus de volgende ochtend zich vertwijfeld heeft afgevraagd waarom zijn lul uit zijn broek hing. Met een tandenborstel ernaast.

Vernedering

U begrijpt, ik ben daar niet trots op. En het is lang geleden. Het waren andere tijden. Zeggen ze. Hoewel ik er niet actief aan deelnam, was ik wel toeschouwer. Ik zei niks. Maar we waren jong. Het is een verhaal waarmee je nog steeds de lachers op je hand krijgt. Seksuele vernedering is dus van alle tijden. Maar moet wel bestreden worden.

Laatste revisie op 12 mei 2022.