Vandaag is het zestien jaar geleden dat ik begon met het schrijven van een weblog. Ik had niet kunnen denken dat ik daar zoveel jaar mee bezig zou zijn. Ik mag wel oppassen dat het niet ontaardt in Mijn Levenswerk. Voor je het weet verzeil je in bezigheden van Sagrada Familia-achtige proporties.
Het is weer tijd voor de jaarlijkse viering van het blogbestaan: ik blog inmiddels 15 jaar. Noodgedwongen doe ik het wat rustiger aan, want er zijn ook andere zaken die mijn aandacht vereisen. Zoals ZKKH. Hij is een beetje grieperig momenteel en daardoor dwars. Ik houd het daarom kort en hierbij.
Vandaag een jubileum: ik blog 14 jaar. Eerst op Verbal Jam, sinds dit jaar op Arnoud Hugo. De frequentie ligt iets lager, maar dat is de schuld van ZKKH. Kleine kinderen zijn nu eenmaal tijd vretenden pacmannetjes. Maar ik klaag niet.
Veertien jaar is een hele tijd als ik terugdenk. ZKKH had in die periode nota bene al kunnen uitgroeien tot een lastige puber.
Maar goed, het is nu te laat om nog eens te gaan nadenken over mijn prioriteiten in het leven. Het loopt zoals het loopt en daarbij houd ik mij al bloggend staande.
Er is een groep bloggers, voornamelijk vrouwen, die zich toelegt op het schrijven over make-up, mode, schoenen, kinderen, life style en koken. In veel gevallen schrijven ze elke dag een stukje. Soms verdienen ze er iets mee, soms krijgen ze gratis producten. Meestal niet.
Op vrijdag 6 maart wordt de Blogger des Vaderlands gekozen. Deze gebeurtenis zou geheel langs mij heen zijn gegaan als ik niet attent gemaakt was op het feit dat ik tot de finalisten behoorde. Ik was hoogst verbaasd. Ik had geen campagne gevoerd en zelfs niemand omgekocht. Ook heb ik geen vriendjes bij de VVD.
Het wordt voor mij tijd voor een nieuw weblog. Na ruim dertien jaar bloggen op Verbal Jam heb ik behoefte aan een andere blog-omgeving, een nieuwe naam, nieuwe mogelijkheden, nieuwe vergezichten. Als blogger heb je nu eenmaal creatieve ruimte nodig, inspiratie. De juiste omgeving helpt daarbij.