De Cito-toets 2003 is vandaag begonnen en gaat het jonge volkje drie dagen lang eens duchtig laten zuchten en steunen. De toets is de geïnstitutionaliseerde (‘hoe spel je dat?’) jaarlijkse wraak van onderwijspersoneel op ordeproblemen en pesterijen. Menig lesboer (m/v) wrijft zich dezer dagen vergenoegd in de handen. Hij kijkt al uit naar het adviesgesprek met de ouders van de lastige opdonder die hem al maandenlang slapeloze nachten van de stress heeft bezorgd.
Bleek wegtrekkende gezichten
“Tja, helaas, ‘t is zonde, maar meer dan een moeizaam VMBO-tje zit er niet in, vrees ik… Als Dennis nu wat ijveriger was geweest en beter had opgelet…”
En dan die verrukkelijk bleek wegtrekkende gezichten van die ouders! Die paniek in hun ogen, de wanhoop, de ontgoocheling. Daar gáát het gedroomde professoraat van Dennis!
Nog even zitten ze in de ontkenningsfase: “M-m-m-maar Dennis is toch altijd zo pienter, zo bijdehand!”
O ja, héél bijdehand! Met punaises op je stoel, met secondelijm in de sleutelgaten, met schunnige viltstiftgrafitti op de meisjes-wc’s, met de handel in illegale game-cd’s. Ja, dat wordt nog wel wat met die jongen! Sneu voor ‘m eigenlijk dat die dingen nou net niet getoetst zijn.
Cito-toets is hoogtepunt van het schooljaar
Voor de eenvoudige basispedagoog is het Cito-feest het hoogtepunt van het schooljaar. Eindelijk krijgen de ouders van dat verwende rotjong hun trekken thuis. Moet je ze nu smekend zien kijken! Heerlijk gewoon! Je zou bijna weer plezier in je werk krijgen als je ze dan timide hoort fluisteren:
“Zelf hadden we eigenlijk meer aan ‘t VWO gedacht…”
Dát is dan het moment dat je als leerkracht even sterk moet zijn, moet proberen om niet jankend van het hoonlachen onder je bureau te glijden, je plas moet ophouden, een professioneel pokerface moet blijven trekken.
Je laat dus een lange stilte vallen, je staart eens quasi-nadenkend uit het raam en spreekt tenslotte op meelevende, maar deskundig adviserende toon de magische, pedagogisch zorgvuldig gewogen woorden:
“Ik denk niet dat Dennis daar gelukkiger van zou worden…”
Uw kind is natuurlijk niet zo
Maar goed, uw kind is natuurlijk niet zo. Uw kind liep niet als peuter al een hele supermarkt te terroriseren met z’n gedrein en gejengel. Uw kind liep niet op tweejarige leeftijd al tot laat in de avond familiefeestjes te verzieken met z’n aandachttrekkerij, de resten uit de glazen te drinken, de hond voor z’n ballen te trappen, bierviltjes in de cd-speler te proppen, met z’n schattige Oilily-schoentjes uw trendy lederen designbank naar god te trampolinen, de afstandsbediening van de Bang & Olufsen Beovision televisie tussen de spijlen van de verwarmingsradiator te rammen, de eikels van de antieke koekoeksklok… Ok, rustig maar.
Nee, uw kind zit nu braaf met het puntje van de tong uit de mond ijverig alle vragen goed te scoren.
Een hekel aan kinderen? Hoe komt u daarbij?
Oorspronkelijk gepubliceerd op Verbal Jam.
Oorspronkelijke titel: Cito-toets is tof!
Laatste aanpassing: .
Laatste revisie op 15 januari 2019.
