De Nederlandse tabaksmaffia

De Nederlandse tabaksmaffia – In Duitsland wordt veel meer gerookt dan hier in Nederland. Inmiddels. Niettemin mag er ook daar in de horeca binnen niet meer gerookt worden, net als in Nederland. Rokers worden daar kennelijk in beide landen agressiever van. Ze voelen zich steeds meer in het nauw gedreven.
Wie nu nog niet gestopt is, is ernstig verslaafd. Anders heb je geen zin in al dat gedoe en probeer je eraf te komen. De uitdrukking ‘Een tevreden roker is geen onruststoker’ gaat allang niet meer op. Die kreet is denk ik sowieso door de tabaksmaffia verzonnen.
Ikzelf stopte in 2009. Daar heb ik geen dag spijt van gehad. Een paar jaar geleden werd ontdekt dat ik wél COPD had overgehouden aan dat roken. Gelukkig niet heel ernstig.
Veel ex-rokers zijn extreem onverdraagzaam tegenover rokers. Daar heb ik gelukkig geen last van. Maar er zijn grenzen. Die grens ligt bij asociale rokers.

Sie können noch drinnen sitzen!

In Duitsland zat ik op een zonnig terras in het mooie plaatsje Bad Münstereifel. Het terras was niet groot, dus iedereen zat dicht bij elkaar.
Een man van ruim middelbare leeftijd zat naast me en wilde een sigaret opsteken. Ik vroeg hem of hij dat niet wilde doen, omdat ik COPD had en ook een jong kind in de buurt.
Nou, hiermee werden zijn grondrechten geschonden. Hij zat buiten en daar mocht gerookt worden!
Hij wees naar het etablissement waar het terras bij hoorde en adviseerde behulpzaam: “Dan kunt u toch binnen gaan zitten?”
Ik wilde zeggen ‘Ja, so salzig habe ich das noch nie gegessen!’, maar ik wist niet zeker of dit wel een Duitse uitdrukking was. Dus ik liet het er maar bij.
In elk geval blijkt dat de niet-roker zich maar moet aanpassen aan de roker, wat hem betreft.
Ik moet hem nageven dat hij daarna iedere keer dat hij ging roken uit zichzelf een stukje verderop ging zitten. Inmiddels is er blijkbaar toch sprake van het fenomeen ‘rookschaamte’.

De oude aso

Nog zoiets: toen de zoon pas anderhalf was, zaten we met hem op een zonnig terrasje voor een Italiaanse lunch cafetaria in Amstelveen. Zijn even oude vriendinnetje was er ook bij. We zaten daar al even, toen er een oudere man naar buiten kwam. Hij ging aan het volgende tafeltje zitten en stak een Caballero op.
Ik vroeg hem beleefd of hij wat verderop wilde gaan zitten, want er zaten kleine kinderen in de buurt.
Nou, hij ging meteen vol op het orgel! En hij zat buiten! En daar mocht het! En we moesten niet zeuren! En er mocht ook niks meer!
Ik zag wel aan zijn kop dat zijn bloeddruk flink steeg, dus dat zou op termijn wel goed komen, vermoedde ik.
We zijn maar binnen gaan zitten, want van mijn echtgenote mag ik nooit teveel ruzie maken, ook niet met asociale klootzakken.

De winsten van de Nederlandse tabaksmaffia

Het meest erger ik me aan de tabaksindustrie. Dat zijn gewoon drugsdealers, maffia. Dat merkte je meteen toen de tabaksverkoop steeds meer aan banden werd gelegd. Er werd doodleuk een net zo verslavend en ongezond alternatief op de markt gebracht, de vaper. Die troep had meteen in z’n geheel verboden moeten worden, niet alleen de lekkere smaakjes.
De tabakslobby doet nog steeds goede zaken in Den Haag. Logisch, want de opbrengst uit accijnzen en btw op tabaksproducten wordt geschat op zeker 3 miljard euro. Er is op het eerste gezicht dus een wederzijds belang. De grote tabaksmultinationals draaien in Nederland naar schatting 10 miljard euro aan omzet (2021).
Daar tegenover staan echter de directe maatschappelijke kosten van het roken. Die bedragen netto 9 tot 13 miljard euro per jaar. Dat is zelfs nog aanzienlijk hoger dan de maatschappelijke kosten van drugsgebruik, want die liggen tussen de tweeënhalf en vier miljard euro per jaar.
Het lijkt me logisch dat de overheid voortaan minstens net zo hard achter de tabaksproducenten aan gaat als achter de drugsdealers. Ook op televisie bij de streamingdiensten hebben ze nog een voet tussen de deur. Dus die rookvrije generatie is nog lang niet in zicht.

Laatste revisie op 3 oktober 2024.