Zware tijden voor de mocromaffia

Wereldwijd is de criminaliteit door de coronacrisis enorm gedaald. En daarmee ook het aantal drugs-gerelateerde moorden.
Nederland meldt alleen maar de sterke afname van fietsendiefstal, zakkenrollerij en inbraken. Geen woord over drugs, laat staan liquidaties in het criminele circuit. Die business ligt op dit moment volkomen stil. Temeer omdat de voornaamste aanjagers Taghi en Razoukki permanent in quarantaine zijn gezet. Net op tijd, want je moet er toch niet aan denken dat ze corona oplopen.

De mocromaffia

Mo van de mocromaffia zit er maar mee. Mistroostig zit hij aan de keukentafel een beetje aan zijn waterpijp te lurken. Zijn vrouw wil dat eigenlijk niet hebben, hier in de keuken, maar zij is er nu toch niet. Ze is naar haar zuster gestrompeld. Maar daarover zo dadelijk.

Normaal gesproken verhuurt en verkoopt Mo zogeheten ‘assets’ en verbruiksartikelen aan het criminele netwerk. Zijn tuinschuurtje ligt vol met wapens: kalasjnikovs, pistolen, munitie en explosieven om geldautomaten op te blazen. Zeven handgranaten bewaart hij in het uienmandje onder het aanrecht.

Nauwelijks drugsverkeer

Maar door de corona-crisis ligt de facilitaire dienstverlening in deze sector volledig op z’n reet. Nauwelijks drugsverkeer door reisbeperkingen. Afzetmarkt cocaïne gekrompen doordat de Zuidas thuis werkt en de horeca verplicht gesloten is. Concurrenten omleggen is geen doen meer in de uitgestorven straten. Observaties lopen teveel in de gaten. Doelwitten komen ook nauwelijks de deur uit.

Nee, Mo verveelt zich te pletter. De eerste weken vangt hij dat op door drie keer per dag zijn vrouw te bestijgen, maar al gauw is het arme mensje dermate afgereden dat ze bijna niet meer kan lopen. Ze vlucht waggelend naar haar zuster om daar in seksquarantaine te gaan.

De telefoonhoesjesgigant

Mo krijgt ook geen overheidssteun om zijn bedrijf overeind te houden. Niet dat hij het niet geprobeerd had. Maar hij stond niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Achteraf stom natuurlijk, er was altijd wel een mouw aan te passen geweest. Onder de smoes van belwinkel of telefoonhoesjesgigant lukt zoiets gewoon in Nederland.

Mo krijgt een ingeving. In de verhuur van criminele assets zit voorlopig geen toekomst. Hij moet een ander handeltje zoeken. Hij gaat zijn hele familie inschakelen bij het bijknippen van niqabs tot mondmaskers en het omkatten van waterpijpen tot beademingsapparatuur. Er zijn altijd wel landen waar ze niet goed op de hoogte zijn van de stand der medische techniek. Niet treuzelen, anders pikken de Albanezen die markt weer in. Kansen grijpen!

Laatste revisie op 9 mei 2020.