-
Waar ben ik mee bezig?
Het schrijven van nieuwe stukjes stokt even, want ik ben bezig al mijn audioproducties uit het verleden (ook te beschouwen als ‘podcasts’) op één pagina te verzamelen. En dat zijn er bij nader inzien heel wat. Anderhalf jaar lang maakte ik bijvoorbeeld wekelijks Het Radiolog voor het cultureel programma De Avonden van de VPRO. De links naar veel oorspronkelijke opslaglocaties werken niet meer, omdat ik van provider veranderde. Chaos dus. Het is zonde om dat allemaal te laten verslonzen, want er zat heel wat werk in. Het is ook leuk om terug te horen wat mij (en de andere Nederlanders) meer dan tien jaar geleden bezighield. Ga dus naar de…
-
2005: De Bladblazers
Gisteren was het naar mijn opvatting veel te warm om al teveel te werken. Daarom installeerde ik mij met een fris drankje en wat ontspannende lectuur op mijn balkon. Ik genoot van de groene plantsoenen beneden en het getjilp van de enkele vogel die nog niet door de hitte was bevangen. Op zulke momenten is het leven lekker rustig en goed. Weliswaar was er op de achtergrond wat verkeersgedruis, maar dat moet men in de grote stad nu eenmaal voor lief nemen. Even later kwamen de hoveniers, zoals tuinlieden zich tegenwoordig noemen. Zij vonden het blijkbaar niet te warm om te werken. Zij gingen de plantsoenen schoffelen, hegjes knippen, gras…
-
2004: Het fijne van de tandarts
Het fijne van de tandarts – Sommige mensen zijn bang voor de tandarts. Ik niet, ik ga er fluitend heen. Of ik ook fluitend terugkom is een andere kwestie, maar dat ligt meestal aan een nog niet uitgewerkte verdoving. Ik heb trouwens een beetje een literaire tandarts, want zij is een lieve jonge vrouw die is vernoemd naar de titel van een boek.Ik lig weerloos achterover in de stoel en terwijl mijn tandarts lekker aan het klussen is, krijg ik de tijd om na te denken. Over het beroep van tandarts bijvoorbeeld. Intieme relatie Zo realiseer ik me eigenlijk nu pas dat ik best een intieme relatie met mijn tandarts…
-
2004: Twee hysterische dames
Ik loop regelmatig langs dat statige bankgebouw aan de gracht, waarin tegenwoordig helemaal geen bank meer woont. Ik weet nog hoe het er van binnen ongeveer uitziet, want ik had daar in een ver verleden mijn vakantiebaantjes. Toen was alles nog anders.Helemaal bovenin is een grote zaal. Daar stonden tientallen bureaus met elk een Adler schrijfmachine. Met mijn collega’s typte ik de godganse dag formulieren met carbondoorslagen. Wij brachten een oorverdovend geratel voort. We draaiden en rookten zoveel mogelijk sigaretten om de sleur te doorbreken en keken constant vertwijfeld op de klok of het nog geen vijf uur was. Onderhorigen Telefoons rinkelden onophoudelijk. Maar die werden gewichtig opgenomen door de…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this