Ik word altijd droevig van open brieven. Het is een knullige stijlvorm. De schrijver wil tegen iets protesteren of iets gedaan krijgen. Zijn doelwit is doorgaans een publieke figuur: de premier, de koning, de blonde profeet.Maar hij is (terecht) bang dat zijn betoog wordt genegeerd. En daarom maakt hij het hele volk deelgenoot van de inhoud. Dat moet dan een beetje druk zetten. Maar het volk heeft wel iets anders aan het hoofd dan open geneuzel. En dus is de open brief uiteindelijk een machteloos gebaar. Deprimerende achterbuurten Ik google even op de term ‘open brief’ en raak verzeild in de deprimerende achterbuurten van het openbrievenproza. Hier: columniste Ingrid de Moel in…