Een betere aanpak van 2024

Een betere aanpak van 2024 – Aanvankelijk wilde ik dit stukje noemen: ‘Wordt 2024 een nóg groter fiasco?’. Maar dat vond ik toch een beetje te omineus klinken. Dat woord betekent ‘onheilspellend’. Dit voor de tegenwoordig blijkbaar minder leesvaardige jeugd.
Ik besloot daarom voor mezelf te overdenken wat een betere aanpak van het nieuwe jaar zou kunnen zijn. Vorige jaar vroeg ik mij namelijk nogal roekeloos af: ‘Wordt 2023 een nóg grotere uitdaging?’.
Nou, dat is het dus ook wel geworden. Weliswaar hadden we nu minder last van corona dan het jaar daarvoor, maar het virus bleef rondwaren. Dat lezen ze af aan onze uitwerpselen in het riool. Petje af voor de mensen die zich dagelijks in het riool storten om onze poep en pies aan een zorgvuldige analyse te onderwerpen. Het zal veel doorzettingsvermogen vergen.

Een belangrijke wens was minder oorlog. Vergeefse moeite, het is alleen maar erger geworden. Er is nóg meer oorlog bijgekomen.
Ik vraag me af wat de wapenfabrikanten eigenlijk op hun kerst- en nieuwjaarskaarten schrijven. Zeker geen ‘vrede op aarde’, want dat is niet goed voor de winst en ze zijn juist zo lekker bezig.

Sombere verwachting

Nederland stemde in groten getale op haatgroep Wilders (het is geen partij). Voor mij is dat beslist geen reden om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien.
In Amerika zal Trump wel worden herkozen. Als men zich al niet depressief genoeg voelde over de binnenlandse ontwikkelingen, zal dit feit menigeen verleiden de dekens nog verder over het hoofd te trekken.
In het grotere verband ziet het er dus vooralsnog niet zo lekker uit voor 2024.

Het kneuternieuws

Misschien moeten wij ons komend jaar niet zozeer richten op het wereldgebeuren, maar ons beperken tot het kneuternieuws. Dat geeft een lekker, besloten soort veiligheid. Vroeger kwamen mensen ook hun hele leven hun dorp niet uit. Wat er honderd kilometer verderop gebeurde ontging hen volledig. Zo houd je tenminste overzicht en blijft het aantal bedreigingen beperkt tot de strapatsen van de lokale wappies, de dorpsgek en de pedofiele pastoor.
En als je toch een beetje de media wilt volgen, lees je alleen de kleinzielige lotgevallen van allerlei min of meer bekende Nederlanders en buitenlanders met een onstilbare aandachtshonger.
Daar neem je dan kennis van en daarna kun je het achter je laten.

Kraantje Pappie

Zoals het nieuws dat Kraantje Pappie voor de tweede keer vader is geworden. Of dat Dave Roelvink en zijn vriendin uit elkaar zijn. Je verwacht het niet…
Douwe Bob vouwt zwaantjes in de afkickkliniek. Jutta Leerdam en haar getatoeëerde krachtpatser Jake Paul hebben samen All You Need is Love zitten kijken. O ja, en Sylvie Meis, die vierde voor het eerst kerst met haar 32ste rijke vriend, Wim Beelen. Ik weet niet of dat familie van Giel is. Die is trouwens onlangs ook vader geworden. Hoe het met de familie Hazes gaat wil ik even niet weten, dit zijn tenslotte ‘de feestdagen’. Je moet jezelf een beetje ontzien. De Hazes-clan leest altijd in de krant en in rechtbankverslagen hoe het met ze gaat.
Maar voor de rest kan ik nog eindeloos doorgaan tot de volgende jaarwisseling.
Medelijdend denk ik aan de verslaggevers die zich hier dag in dag uit mee bezighouden. Die niets anders mogen doen. Die al die mensen telkens weer moeten opbellen of appen. Je wint er geen Pulitzerprijs mee, maar aan de andere kant hoef je je ook nauwelijks in de materie te verdiepen, zoals de eerder genoemde rioolonderzoekers doen. Hoewel ik toch overeenkomsten zie in de materie, maar dit terzijde. Geen diepgravende analyses of essays. Wel zo rustig.

Andere dimensie

Voor mij zijn het allemaal dingen die zich voltrekken in een andere dimensie. Ik maak me nergens druk om en anders schrijf ik er maar een stukje over.
Daarom wens ik iedereen van harte toe dat hij of zij zich in 2024 eveneens nergens druk over hoeft te maken. Simpel en afdoende.

Laatste revisie op 2 januari 2024.