-
2006: Ongebluste kalk
Wij jongens waren ontdekkingsreizigers in de zandwoestijn die ze tuinstad noemden. Elke schooldag in 1959 schuimden we langs de Jan Tooropstraat, op weg naar de christelijke lagere school aan de Karel Klinkenbergstraat. Om ons daar met zekere regelmaat te laten trakteren op een oorvijg van juffrouw Van V., bijgenaamd de venijnige. In die tijd lieten de tien geboden blijkbaar nog alle ruimte voor de pedagogische tik. Het houten noodgebouw van de Prinses Julianaschool in Overtoomse Veld stond als een afgelegen missiepost in de wildernis. De tocht erheen duurde minstens een halfuur. Want onderweg hadden wij werk te doen, zoals het beklimmen van stapels bouwrijpe bakstenen, kozijnen, rioolbuizen, het klauteren in…
-
2004: Een enorme brand
Als kind groeide ik op in nieuwgebouwde buitenwijken. De meeste voorzieningen waren er nog niet of slechts voor nood. Het zand stoof zonder ophouden over de rechte stroken bonkige kasseien die later straten moesten worden. Deze kasseien noemde men kinderkopjes. Waarom weet ik niet. Wij als kleine schoffies groeven ze uit en probeerden ze naar elkanders kinderkop te gooien als we ruzie hadden. Vandaar misschien. Ze waren echter dermate zwaar dat ze meer als afschrikkingswapen konden dienen dan als effectief projectiel. We woonden in een opgespoten woestijn. Tussen het nieuwe beton stonden houten barakken met de gemeentediensten, de winkels en de scholen. Bij ons aan de overkant bevond zich een…
Previous
Next
Close
Test Caption
Test Description goes like this