Vorige week zag ik in mijn Facebook-tijdlijn een vrouw met een baard voorbij komen. Meerdere malen zelfs. Zij bleek het Songfestival te hebben gewonnen. Diverse columnisten die zich normaal niet verwaardigen ook maar een letter te wijden aan zoiets banaals als een Songfestival, schreven er in de dagen daarna gretig over. Niettemin waren zij unaniem van mening dat de baarddame, zich noemende Conchita Wurst, niet uitsteeg boven het niveau van een kermisattractie. Opmerkelijk vond ik zelf het spanningsveld tussen de chique voornaam en de banale achternaam. Ik schreef al eens eerder over dit verschijnsel, maar dit terzijde. In vrouwenkleren De vrouw met de baard bleek eigenlijk ‘gewoon’ een man met…