Zeventien jaar geleden begon ik met bloggen. Ik moet daar natuurlijk even bij stilstaan. Gelukkig kan ik vaststellen dat ik mij het afgelopen jaar niet al te druk heb gemaakt. Daar was wel aanleiding toe, maar ik heb daar gewoon niet zo’n zin meer in. Behalve als het gaat om ernstig onbenul bij het uitoefenen van een publieke functie. Zoals rechters die hun ego belangrijker vinden dan bescherming van de maatschappij tegen diep gestoorde types. Maar het liefst houd ik het bij persoonlijke observaties uit het dagelijks leven, want dat schijnt literair nu in de mode te zijn. Handige rechtbank Verder laaiden er allerlei maatschappelijke discussies op, over racisme, met de…