Een gladde prater

Een gladde prater. Mark Rutte maakt een goede kans om secretaris-generaal van de NAVO te worden. Ik voorspelde het al vorig jaar in een stukje over komkommernieuws. En ik moet eerlijk zeggen: zo’n gladde prater kunnen we in deze tijden van barbaarsheid wel gebruiken. Als je je vier kabinetten lang door allerlei problemen heen kunt lullen zonder er echt veel verstand van te hebben, is hij straks de juiste man op de juiste plaats. Zelfs Donald Trump vond hem aardig. Als je dát voor elkaar krijgt, heb je de flux de bouche om zelfs een non een abonnement op de Playboy aan te smeren (maar misschien is dat makkelijker dan wij in onze onschuld denken).
Bijkomend voordeel: qua binnenlands beleid zijn we eindelijk van Mark af. Hoewel ik niet bij voorbaat sta te klappen voor zijn beoogde opvolger.
We hadden in het verleden eerder Nederlanders op deze post: Joseph Luns en Jaap de Hoop Scheffer. De lange pias Joseph was een aanfluiting en Jaap was het schoothondje van de VS.

De barbarij

Sinds de Russische inval in Oekraïne wordt mij steeds duidelijker dat de wereld de barbarij nog steeds niet ontgroeid is. In het noordwesten van Europa hebben we ons qua beschaving kunnen optrekken aan de invloeden van de Verlichting en het Humanisme. Tijdens twee wereldoorlogen vergaten we die nog even, maar daarna hadden we ons lesje geleerd, dachten we. Maar aan de randen van Europa was de barbarij nog volop in de mode. Daar zijn sinds de overheersing van de Hunnen (circa vijfde eeuw van onze jaartelling) onder leiding van Atilla de Hun en de Mongolen (circa dertiende eeuw) onder leiding van Dzjenghis Khan de resten van een wrede, barbaarse mentaliteit nog volop aanwezig. Steden die zich niet vrijwillig onderwierpen, werden rücksichtslos uitgemoord.

Oudtestamentische gebruiken

We hoeven de krant maar open te slaan om te zien dat de Russen dezelfde methodes toepassen in Oekraïne, zij het in een modernere en nog effectievere vorm. En in het Midden-Oosten zijn de oudtestamentische gebruiken om de vijand aan te pakken nog steeds uitermate populair. Ik waag het erop om een zekere analogie te bespeuren tussen de verwoesting van de stad Jericho (zie Jozua 6:1-21) en Gaza. Maar het leggen van zo’n verband zal dan wel weer antisemitisch zijn. Eigen schuld, hadden ze die kwestie met Jericho destijds maar niet op moeten schrijven.

Grote zorgen

Ik maak mij toch wel grote zorgen over deze ontwikkelingen in de wereld. Er is weer een oorlogsdreiging en een duidelijke tendens tot verregaande bewapening. En wie zijn dan uiteindelijk weer de pineut en de sjaak? Onze jonge zonen en dochters die de loopgraven in gestuurd worden en bij duizenden sneuvelen. Allemaal jonge zielen aan wie wij veel liefde, tijd, aandacht en scholing besteed hebben om ze voor te bereiden op een lang en gelukkig leven. Nooit staan er presidenten, koningen of secretarissen-generaal in de voorhoede op het slagveld. In het beste geval is er sprake van een geheim bliksembezoek om het moreel op te krikken en wat medailles uit te delen, maar als het te link wordt zijn ze ook zo weer weg.

Ook een gladde prater: Leo de Grote

In het jaar 452 belegerde Atilla de Hun zelfs Rome. De toenmalige paus Leo de Grote ging naar hem toe om hem over te halen het beleg op te geven. Dat lukte kennelijk, want Atilla vertrok. De NAVO bestond toen uiteraard nog niet, maar die Leo de Grote moet een soort Mark Rutte zijn geweest. Een gladde prater die overal mee wegkwam. De Wikipedia meldt dat het misschien ook de heersende pest kan zijn geweest die Atilla deed vertrekken. Ik acht dit onwaarschijnlijk, als ik zo vrij mag zijn. Atilla gaf totaal niet om mensenlevens. Nee, dat gelul aan je kop van iemand als Rutte is veel erger. Dat trek je niet.

Afbeelding: 2010, vergadering ministers Buitenlandse Zaken bij NAVO. Bron: Wikipedia.

Laatste revisie op 24 februari 2024.