Ik ben vandaag jarig. Ach ja, het is inmiddels routine. Toch is het deze keer enigszins bijzonder, want het is mijn allereerste verjaardag als vader. Zou je dan opnieuw mogen gaan tellen? Er is immers een nieuw perspectief op mijn eigen leven ontstaan. Eigenlijk in de zin dat ik mijn leven nu volledig in dienst moet stellen van Zijne Kleine Koninklijke Hoogheid (ZKKH).
Ik behoor niet tot de categorie mannen die in weemoed omziet naar de jaren van vrijheid en ongebondenheid. Daar heb ik lang genoeg van kunnen genieten. Ik beschouw het kleine mannetje dus maar als een interessante nieuwe uitdaging.
Als hij het ‘s nachts weer eens op een krijsen heeft gezet en hij gerustgesteld moet worden, loop ik met zijn zachte kleine lijfje tegen mijn borst gedrukt door zijn donkere kamer met het sprookjesachtige nachtlichtje. Hij valt dan weer in slaap bij de geruststellende geur van mijn t-shirt en het ritme van mijn hartslag. Zijn slapend koppie is de vrede en het geluk zelf.
Zo vier ik tegenwoordig eigenlijk elke dag en nacht een feestje.
Ik voel mij met hem doorlopend gefeliciteerd.
Laatste revisie op 31 januari 2019.
Wat mooi.. Gefeliciteerd!
Esther, dit is een ouder artikel. Maar toch bedankt! 😉