Opvallend shownieuws deze week: Bridget Maasland en haar twintig jaar jongere toyboy Hazes junior zijn al weer uit elkaar. Jammer, ze waren zulke mooie rolmodellen met dat leeftijdsverschil. Waren ze trouwens ooit wel in elkaar, vraag ik mij nog af. Want ik stel mij zo voor dat je een struise meid als Bridget niet zomaar zonder trapleertje bestijgt.
U merkt al, dit wordt een uitermate ordinair, om niet te zeggen schunnig stukje, want dit blog gaat verder waar de roddelbladen afhaken.
Het heeft allemaal niet lang geduurd. Eind november voelde Bridget zich zo alleen, dat ze de eerste de beste BN’er die op een party langsliep bij zijn dasje greep en ruw naar zich toe rukte.
Zo, kom jij maar eens bij MamaMaasland kleine!
Uiterwaarden
De ‘kleine’ was dus André Hazes junior. Ik neem tenminste aan dat hij genetisch het postuur van Hazes senior heeft meegekregen. Haas wist niet wat hem overkwam. De diva trok hem resoluut tussen haar gespierde dijen. Daar beneden in de uiterwaarden klotste het vocht inmiddels over de winterdijken. De stuwen in de Maas stonden vol open.
Schuurspons
De kleine Haas probeerde nog te protesteren, maar ze snauwde: hou je bek en bef me!
Die tekst kwam het Hazesjong bekend voor, maar hij kreeg niet veel tijd om in zijn geheugen te graven. Wanhopig probeerde hij te bedenken wat beffen ook weer was. Gezien de continu benevelde staat van Hazes senior kunt u zich voorstellen dat de seksuele vaardigheden door die man nou niet bepaald tot in de finesses waren uitgelegd indertijd.
Mevrouw Maasland werd ongeduldig en pakte Dreetje resoluut bij de kruin en ragde zijn arme koppie als een schuurspons meedogenloos op en neer door haar vochtige rivierbedding. Half daas hoorde Haas haar bulkend klaarkomen. Wat is die Bridget toch een vakvrouw!
En is dát nou je snikkeltje? informeerde La Maasland daarna op teleurgestelde toon.
Het heeft meer iets van een kinderkapstokje van de Hema!
Nou, u merkt, de toon was direct gezet.
En toen móesten ze nog naar Curaçao.
Laster
Ik heb u gewaarschuwd, dit verhaal kent geen subtiele literaire wendingen. Eigen schuld, dan moeten ze maar niet hun hele liefdesleven op straat gooien.
En nu blijkt dat Bridget er alweer na drie maanden genoeg van had. Ze waren naar Curaçao gegaan om te tortelen, maar kwamen gedesillusioneerd terug. De fut was eruit. Tja, Curaçao, ik ben er nooit geweest maar het schijnt erg saai te zijn.
Bah, wat een vuige laster toch allemaal. Ik vind het inmiddels best gênant worden. Maar ja, dat is showbizz, de roddelconsument is onverzadigbaar. Ik kan er ook niets aan doen.
Verdienmodel
Maas en Haas zijn in harmonie uit elkaar gegaan, heet het dan. De arme Dré kon het ook niet langer aan. Zijn gezicht was inmiddels niet om aan te zien, de vellen hingen erbij.
Ze vroegen de media om terughoudend te zijn en hen met rust te laten.
Dat is toch wel het toppunt! Eerst uitgebreid hun kleffe gelebber uitventen, maar als het misgaat moeten we terughoudend zijn. Daar doe ik dus even niet aan mee. Aandacht en mediageilheid is tenslotte hun verdienmodel. Niet later gaan klagen dat je zoveel modder over je heen krijgt, je had ook kunnen kiezen voor de luwte van het burgerbestaan.
Bridget kijkt waarschijnlijk alweer om zich heen. Misschien is Rico Verhoeven wat voor haar. Die is ook net weer vrij. En Dreetje, ach, die leeft zijn eigen leven. Wat in dit geval betekent: hij is herstellende.
Wat een verdorven wereld is het toch eigenlijk, die roddeljournalistiek. Maar goed, het is weer eens wat anders dan altijd die saaie stukjes over Baudet.
Laatste revisie op 17 april 2020.
Begrijp ik nu dat H6-jr een tijdje een Maaslander was? 😉
Goeie kaas hoor, Maaslander
Arnoud, ik ben zo blij dat het mij niets doet, die meldingen over wie het met wie doet, en wanneer niet meer. Hoop zo dat je dat stadium ook eens bereikt, eindelijk bevrijd.
(van het reclame offensief over mensen die er niet toe doen)
De eerlijkheid gebiedt mij natuurlijk te zeggen dat het mij ook niets doet en dat bevrijding nooit nodig was. Maar het is zo heerlijk om er een vilein stukje over te schrijven. 😉