Met zijn allen waren we op deze winterdag voor de laatste maal in het huis van een vriend. Wij, met wie hij altijd speelde. Opnieuw voerden we onze gesprekken, hingen we lui in zijn stoelen, dronken we zijn bier op, hieven we in zijn naam het glas en vervolgens nóg een aantal keren, rookten sommigen van ons zijn resterende sigaren. Toch niet helemaal zonder hem. Waar staat zijn asbak trouwens? We draaiden zijn muziek, die deels ook de onze was maar voornamelijk ook niet. De lam geworden schakelaar van de dure grammofoon zat gefixeerd met een wigje dat oorspronkelijk een tandenstoker was. Dwalend en drentelend gingen we langs zijn kasten…